El Ao del Pensamiento Mgico / Rok magicznego myślenia

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają „Rok magicznego myślenia” Joan Didion jako głęboką eksplorację żałoby, śmierci i osobistej straty. Wielu czytelników docenia wnikliwe, osobiste i dobrze napisane teksty Didion, które głęboko rezonują z tymi, którzy doświadczają podobnych emocji. Książka jest chwalona za emocjonalną głębię, szczerość i sposób, w jaki oddaje złożoność żałoby i walkę o odnalezienie sensu po stracie. Niektórzy recenzenci uważają jednak, że narracja może być powtarzalna i brakuje jej emocjonalnego zaangażowania aż do późniejszych rozdziałów.

⬤ Świetnie napisana i wysokiej jakości
⬤ głęboko osobista i zrozumiała eksploracja żałoby
⬤ dobrze udokumentowane spostrzeżenia na temat straty i żałoby
⬤ pięknie wyprodukowana
⬤ rezonuje z czytelnikami
⬤ polecana dla każdego, kto ma do czynienia ze stratą
⬤ oferuje głęboką pomoc psychologiczną.

⬤ Niektórzy stwierdzili, że narracja jest powolna i powtarzalna
⬤ brakuje intensywności emocjonalnej aż do późnej części książki
⬤ jeden z recenzentów czuł się rozczarowany i chłodny w stosunku do stylu pisania.

(na podstawie 57 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

El Ao del Pensamiento Mgico / The Year of the Magical Thinking

Zawartość książki:

Poruszający pamiętnik o chorobie i śmierci poprzez osobiste doświadczenia dziennikarki i autorki Joan Didion.

Ta zapadająca w pamięć książka urzekła miliony czytelników na całym świecie. Pisarka Joan Didion, jedna z najbardziej znanych amerykańskich autorek końca XX wieku, z fascynującym emocjonalnym dystansem opowiada w niej o nagłej śmierci swojego męża, pisarza Johna Gregory'ego Dunne'a. Książka ta, równie krótka, co intensywna, jest zatem refleksją nad żałobą i kroniką przetrwania.

Rok magicznego myślenia zdobył National Book Award w 2005 roku.

OPIS W JĘZYKU ANGIELSKIM.

Od jednej z kultowych amerykańskich pisarek, oszałamiająca książka o elektrycznej szczerości i pasji. Joan Didion odkrywa bardzo osobiste, a jednocześnie uniwersalne doświadczenie: portret małżeństwa - i życia, w dobrych i złych czasach - który przemówi do każdego, kto kiedykolwiek kochał męża, żonę lub dziecko.

Kilka dni przed Bożym Narodzeniem 2003 r. John Gregory Dunne i Joan Didion zobaczyli, że ich jedyna córka, Quintana, zachorowała na coś, co wydawało się początkowo grypą, potem zapaleniem płuc, a następnie całkowitym wstrząsem septycznym. Została wprowadzona w stan śpiączki farmakologicznej i podłączona do aparatury podtrzymującej życie. Kilka dni później - w noc przed Sylwestrem - Dunne'owie właśnie zasiadali do kolacji po wizycie w szpitalu, kiedy John Gregory Dunne doznał rozległego i śmiertelnego zawału serca. W jednej sekundzie to bliskie, symbiotyczne partnerstwo trwające czterdzieści lat dobiegło końca. Cztery tygodnie później ich córka przeżyła. Dwa miesiące później, przybywając na lotnisko LAX, zasłabła i przeszła sześciogodzinną operację mózgu w UCLA Medical Center, aby złagodzić masywny krwiak.

Ta potężna książka jest próbą Didion nadania sensu "tygodniom, a potem miesiącom, które pozbawiły mnie wszelkich stałych wyobrażeń o śmierci, chorobie... o małżeństwie, dzieciach i pamięci... o płytkości rozsądku, o życiu samym w sobie".