Ocena:
„Play It As It Lays” Joan Didion przedstawia nawiedzony portret kobiety pogrążającej się w rozpaczy w powierzchownym świecie Hollywood lat 60-tych. Poprzez fragmentaryczną narrację Marii Wyeth, powieść zgłębia tematy oderwania, depresji i egzystencjalnej pustki. Podczas gdy pisarstwo jest chwalone za liryczną prozę i żywe obrazy, wielu czytelników uważa, że ponura historia jest przytłaczająca, a bohaterowie nierelatywni.
Zalety:⬤ Piękna, liryczna proza, która oddaje pustkę i złożoność życia bohaterów.
⬤ Głęboka eksploracja tematów takich jak depresja, pustka Hollywood i kruchość więzi międzyludzkich.
⬤ Nowatorski styl narracji, z fragmentarycznymi scenami, które skutecznie oddają stan psychiczny bohatera.
⬤ Historia jest wyjątkowo mroczna i przygnębiająca, często pozostawiając czytelnika w poczuciu beznadziei.
⬤ Postacie, zwłaszcza Maria, mogą być postrzegane jako nierelatywne ze względu na ich uprzywilejowane pochodzenie i autodestrukcyjne zachowania.
⬤ Luźna struktura narracji może sprawiać wrażenie bezcelowej, utrudniając niektórym czytelnikom zaangażowanie się w fabułę.
(na podstawie 246 opinii czytelników)
Bezlitosny rozbiór amerykańskiego życia w późnych latach sześćdziesiątych, Play It as It Lays Joan Didion oddaje nastrój całego pokolenia, znużenie współczesnego społeczeństwa odzwierciedlone w oszczędnej prozie, która piecze i prześladuje czytelnika.
Osadzona w miejscu poza dobrem i złem - dosłownie w Hollywood, Las Vegas i na jałowych pustkowiach pustyni Mojave, ale w przenośni w krajobrazie jałowej duszy - pozostaje ponad trzy dekady po jej pierwotnej publikacji głęboko niepokojącą powieścią, porywającą w eksploracji kobiety i społeczeństwa w kryzysie i oszałamiającą wciąż zaskakującą intensywnością swojej prozy.
