Ocena:
Ten zbiór esejów Joan Didion prezentuje jej przenikliwy styl pisania i prowokujące do myślenia spostrzeżenia na różne współczesne tematy. Podczas gdy wielu czytelników chwali jej mistrzostwo i ponadczasowość, niektórzy uważają niektóre fragmenty za mniej wciągające, a zbiór za krótszy niż oczekiwano.
Zalety:Pisarstwo Didion jest znane ze swojej precyzji i piękna, inspirując czytelników i oferując głębokie, wciągające refleksje na temat współczesnych problemów. Wiele recenzji podkreśla jej charakterystyczny głos, ponadczasową aktualność jej esejów oraz przydatność zbioru zarówno dla długoletnich fanów, jak i nowicjuszy.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że niektórym esejom brakowało ostrości typowej dla pisarstwa Didion, zwłaszcza w artykule o Marthcie Stewart. Ponadto, zbiór jest uważany za krótki, a kilku recenzentów zasugerowało, że może nie służyć jako najlepsze wprowadzenie dla osób niezaznajomionych z twórczością Didion.
(na podstawie 71 opinii czytelników)
A NEW YORK TIMES NOTABLE BOOK OF THE YEAR - NEW YORK TIMES BEST SELLER- Od jednej z najbardziej kultowych i wpływowych pisarek, wielokrotnie nagradzanej autorki Roku magicznego myślenia, ponadczasowy zbiór głównie wczesnych utworów, które ujawniają, co stanie się tematem Joan Didion, w tym prasa, polityka, kalifornijscy baronowie rabusiów, kobiety i jej własne zwątpienie.
Dzięki wstępowi autorstwa Hiltona Alsa, te dwanaście utworów z lat 1968-2000, nigdy wcześniej nie zebranych razem, oferuje pouczające spojrzenie na umysł i proces legendarnej postaci. Ukazują one wnikliwe reportaże Joan Didion, jej empatyczne spojrzenie i jej rolę jako „wyrazistego świadka najbardziej upartych i trudnych prawd naszych czasów” („The New York Times Book Review”).
Didion porusza tu różne tematy, począwszy od gazet („problem nie polega na tym, czy ktoś ufa wiadomościom, ale na tym, czy je znajduje”), przez fantazję o San Simeon, aż po nie dostanie się na Stanford. W „Why I Write” Didion zastanawia się nad samym aktem pisania: „Piszę całkowicie po to, by dowiedzieć się, co myślę, na co patrzę, co widzę i co to oznacza”. Od jej podziwu dla zdań Hemingwaya po uznanie, że historia Marthy Stewart jest jedną z tych, „które historycznie zachęcały kobiety w tym kraju, nawet jeśli zagrażały mężczyznom”, eseje te są wnikliwie i błyskotliwie obserwowane. Każdy kawałek jest klasyczny dla Didion: przenikliwy, zdumiony i oszałamiająco przewidujący.
