Pytanie Bruno

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Question of Bruno” autorstwa Aleksandara Hemona podkreślają, że jest to zbiór bogatych i złożonych opowiadań, które badają bośniacką tożsamość, historię i doświadczenia imigrantów. Pisarstwo Hemona jest chwalone za piękno i głębię, choć pojawiają się pewne uwagi krytyczne dotyczące spójności i okazjonalnych niezręcznych sformułowań. Zbiór wywołuje szereg emocji, łącząc humor z cięższymi tematami.

⬤ Piękny i bogaty język, który oddaje złożone tematy.
⬤ Innowacyjne opowiadania, które zastanawiają się nad tożsamością, historią i wojną.
⬤ Unikalna perspektywa autora jako bośniackiego pisarza w języku angielskim dodaje prozie świeżości.
⬤ Niektóre historie mają głęboki wpływ i są bardzo chwalone, szczególnie „Wyspy” i „Moneta”.
⬤ Użycie przez Hemona humoru pośród poważnych tematów rezonuje z czytelnikami.

⬤ Niektóre historie są postrzegane jako zagmatwane lub mniej wciągające, pozbawione spójności.
⬤ Zdarzające się niezręczne sformułowania i metafory wpływają negatywnie na wrażenia z lektury.
⬤ Porównania do uznanych autorów, takich jak Nabokov, mogą stawiać wysokie oczekiwania, których Hemon nie zawsze spełnia.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że zbiór opiera się na pochodzeniu autora, a nie wyłącznie na walorach literackich.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Question of Bruno

Zawartość książki:

„Trzeba przejść długą drogę, by znaleźć coś lepszego niż to” - Edward Docx.

„W opowieściach Hemona jest po prostu więcej historii i więcej dramatyzmu niż w półtorej półki zwykłej anglo-amerykańskiej rozrywki” - »Guardian«.

„Kwestia Brunona” to elegia dla znikniętej Jugosławii i podróż przez splecioną historię rodziny i narodu, napisana prozą o niezrównanej odwadze, inwencji i dowcipie.

„Niesamowite. Osobiste konsekwencje politycznej porażki nigdy nie były tak dojmujące” - »Time Out«.

„Podobnie jak Nabokov, Hemon pisze z zaskakującą wizją outsidera, ważąc słowa jakby po raz pierwszy; dzieli z Kunderą umiejętność odnajdywania wdzięku i humoru w najbardziej ponurych okolicznościach” »Observer«.

„Gawędziarz, zabawny i smutny w równym stopniu, i zawsze zabawny” »Scotland on Sunday«.