Najbardziej wpływowi oficerowie marynarki wojennej XIX wieku w Ameryce: Życie, kariera i bitwy Stephena Decatur, Olivera Hazarda Perry'ego, Davida Farraguta, Davida

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 13 głosach.

Oryginalny tytuł:

19th Century America's Most Influential Naval Officers: The Lives, Careers, and Battles of Stephen Decatur, Oliver Hazard Perry, David Farragut, David

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera fragmenty współczesnych relacji.

"Spotkaliśmy wroga i jest nasz". - Oliver Hazard Perry.

Amerykanie mieli niewiele powodów do świętowania podczas wojen barbarzyńskich i wojny 1812 roku, ale jednym z nich był rosnący prestiż Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, a wśród tych, którzy odegrali kluczową rolę w jej rozwoju, niewielu było tak wpływowych jak Stephen Decatur Jr. Decatur miał wpływ na prawie każdą wojnę, w której walczyła Ameryka od lat 80. XVII wieku do swojej śmierci w 1820 roku, a jego sława sprawiła, że już za życia był stałym elementem elity Waszyngtonu. Podobnie jak w przypadku Johna Paula Jonesa podczas rewolucji amerykańskiej, działalność Decatura pomogła natychmiast skojarzyć jego nazwisko z sukcesem raczkującego kraju na morzu.

Jedno z jedynych znaczących zwycięstw Amerykanów w wojnie 1812 roku miało miejsce w bitwie nad jeziorem Erie we wrześniu 1813 roku, a akcja ta uczyniła Olivera Hazarda Perry'ego, weterana wojen barbarzyńskich i dowódcę USS Lawrence, legendą, której imię przetrwało ponad 200 lat. Perry odegrał tak ważną rolę w zwycięstwie, że brytyjski historyk C.S. Forester zauważył, że "Amerykanie mieli tyle szczęścia, że Lawrence wciąż posiadał łódź, która mogła unosić się na wodzie, co to, że Perry nie został trafiony". Jako jedna z największych bitew morskich wojny, wyniki oznaczały, że Ameryka utrzymała kontrolę nad jeziorem Erie, ważnym miejscem, z którego mogli odzyskać Detroit i być lepiej przygotowani do konfrontacji z Brytyjczykami i konfederacją przywódcy Shawnee Tecumseha. Ze swojej strony Perry na zawsze zostanie zapamiętany jako "Bohater Jeziora Erie", nawet jeśli on i jego rodak, kapitan Jesse Elliot, będą spierać się o swoje działania podczas bitwy do końca życia Perry'ego.

Pomimo jego doświadczeń podczas wojny secesyjnej, nazwisko Farraguta stało się niemal powszechnie kojarzone ze słynnym cytatem przypisywanym mu podczas bitwy o zatokę Mobile, kiedy jego flotylla napotkała miny podczas próby podbicia ostatniego dużego otwartego portu Konfederacji. Po tym, jak jeden z okrętów uderzył w minę i zatonął, pozostałe zaczęły się wycofywać, tylko po to, by Farragut popchnął swoje siły do przodu, krzycząc: "Niech szlag trafi torpedy". Zwycięstwo przyniosło Farragutowi kolejny awans w randze, a zanim Farragut zmarł w 1870 roku w wieku 69 lat, służył w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych przez prawie 60 lat, zapewniając, że na zawsze zostanie zapamiętany jako jeden z najważniejszych oficerów marynarki wojennej swojego kraju.

Porter był doceniany za swoją służbę przez całą wojnę secesyjną, nawet gdy był poddawany rodzajowi politykowania, które charakteryzowało wysiłki wojenne w Waszyngtonie, i stał się zaledwie drugim człowiekiem w historii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, który osiągnął stopień admirała. Po wojnie miał również wybitną karierę, ponieważ pomógł zreformować marynarkę wojenną.

Wojna hiszpańsko-amerykańska została słynnie nazwana "wspaniałą małą wojną" przez Johna Haya, ambasadora USA w Wielkiej Brytanii, w liście do Theodore'a Roosevelta, i choć dziś jest często pomijana ze względu na swój krótki i jednostronny charakter, konflikt ten wydał jednego z najpopularniejszych bohaterów wojskowych w historii Ameryki. Podczas gdy wielu zna Roosevelta i jego Szorstkich Jeźdźców, morskie wyczyny George'a Deweya były pozornie niczym innym jak cudem. Były weteran różnych starć morskich w wojnie secesyjnej, Dewey zdołał znaleźć się na czele Eskadry Azjatyckiej, a w swojej najsłynniejszej bitwie w Zatoce Manilskiej odniósł decydujące zwycięstwo, które zniszczyło hiszpańską flotę na Pacyfiku i obezwładniło baterie brzegowe Manili, przy jednoczesnej śmierci tylko jednego Amerykanina.

Chociaż nigdy nie odniósł sukcesu politycznego, jego wybitna kariera morska zaowocowała awansem na admirała marynarki wojennej, odpowiednik sześciogwiazdkowego admirała. Dewey pozostaje jedynym Amerykaninem, który kiedykolwiek osiągnął tę rangę i stał się punktem odniesienia, według którego mierzyli się przyszli oficerowie marynarki wojennej, zwłaszcza podczas kataklizmicznych wojen światowych XX wieku.