Moshi Moshi

Opinie czytelników

Książka, choć bogata w emocjonalną głębię i prowokujące do myślenia tematy związane ze stratą i uzdrowieniem, jest ostatecznie refleksją nad życiem i rozwojem osobistym, osadzoną na tle Shimokitazawy. Oferuje przejmującą eksplorację miłości i żałoby poprzez swoich bohaterów, ale ma pewne zastrzeżenia dotyczące jakości tłumaczenia i tempa.

Historia jest piękna i emocjonalna, oddając istotę życia i unikalnych osobistych doświadczeń. Czytelnicy doceniają przemyślany rozwój postaci, żywe opisy Shimokitazawy i wciągającą dynamikę między postaciami, zwłaszcza relację między matką a córką. Wiele osób uważa, że tematyka miłości, żałoby i uzdrowienia jest przystępna i zrozumiała, a niektórzy nazywają ją pocieszającą w trudnych czasach.

Niektórzy czytelnicy uważają, że opis książki był mylący, oczekując bardziej nadprzyrodzonych elementów, które nie były obecne. Krytyka obejmuje kwestie związane z jakością tłumaczenia, niezręcznymi sformułowaniami i błędami gramatycznymi, które utrudniały czytanie. Ponadto, tempo akcji było czasami powolne, z uczuciem powtórzeń i niesatysfakcjonującym zakończeniem.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Zawartość książki:

"Piękne tłumaczenie... Yoshimoto z magiczną japońską lekkością porusza trudne emocjonalnie i egzystencjalnie tematy: nieład domowy, samotność, kwestie tożsamości, tęsknotę za miłością... (zwinna narracja)”. - ELLE

W Moshi Moshi ukochany ojciec Yoshie, muzyk, zmarł w wyniku samobójczego paktu z nieznaną kobietą. Dopiero gdy Yoshie i jej matka przeprowadzają się do Shimokitazawa, tradycyjnej dzielnicy Tokio z wąskimi uliczkami, dziwacznymi sklepami i przyjaznymi mieszkańcami, mogą wreszcie zacząć zapominać o bolesnej przeszłości. Jednak pomimo ich prób pójścia naprzód, Yoshie nawiedzają koszmary, w których jej ojciec szuka telefonu, który zostawił w dniu swojej śmierci, lub przez który próbuje - bezskutecznie - do niego zadzwonić. Czy jej zmarły ojciec próbuje przekazać jej wiadomość poprzez te sny?

Z lekkością dotyku i surrealistycznym dystansem, które są cechami charakterystycznymi jej pisarstwa, Banana Yoshimoto zamienia potencjalną tragedię w przejmującą opowieść o duchach dorastania i afirmujący życie hołd dla uzdrawiającej mocy społeczności, jedzenia i rodziny.