Kolonizacja Afryki Południowej: Historia i dziedzictwo europejskiego podporządkowania Afryki Południowej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Colonization of South Africa: The History and Legacy of the European Subjugation of South Africa

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera współczesne relacje.

*Zawiera zasoby internetowe i bibliografię do dalszej lektury.

"Burowie byli wrogo nastawieni do rdzennych ludów afrykańskich, z którymi toczyli częste wojny, a także do rządu Przylądka, który próbował kontrolować ruchy Burów i handel. Jawnie porównywali swój styl życia do patriarchów biblijnego Izraela, rozwijając niezależne społeczności patriarchalne oparte na mobilnej gospodarce pasterskiej. Jako zagorzali kalwiniści, postrzegali siebie jako dzieci Boże na pustyni, chrześcijańskich wybrańców bosko wyświęconych do rządzenia ziemią i jej zacofanymi tubylcami. Pod koniec XVIII wieku więzi kulturowe między Burami a ich miejskimi odpowiednikami zanikały, choć obie grupy nadal posługiwały się odmianą języka flamandzkiego". - Encyclopaedia Britannica.

Wojna burska była decydującym konfliktem w historii Afryki Południowej i jednym z najważniejszych konfliktów w historii Imperium Brytyjskiego. Naturalnie, skomplikowana geopolityka podkreśliła ją, sięgając wieków wstecz. W rzeczywistości europejska historia Afryki Południowej rozpoczęła się wraz z przybyciem w 1652 r. małej holenderskiej flotylli do Zatoki Stołowej, na południowym krańcu kontynentu afrykańskiego, która wylądowała z zamiarem założenia stacji zaopatrzeniowej do obsługi przepływających statków Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (Vereenigde Oost-Indische Compagnie). Holendrzy w tym momencie w dużej mierze zdominowali handel wschodnioindyjski i to właśnie założenie przez nich osady Kaapstad, czyli Kapsztadu, zapoczątkowało długą i często burzliwą historię Republiki Południowej Afryki.

Przez ponad sto lat Przylądek pozostawał osadą Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, a w celu ograniczenia wydatków ustanowiono ścisłe parametry, aby uniknąć rozwoju kolonii. Nietolerancja religijna w Europie spowodowała jednak stały napływ emigrantów, a holenderscy osadnicy zaczęli nieformalnie rozszerzać swoją działalność poza Przylądek, zasiedlając słabo zaludnione tereny na północ i wschód od Kapsztadu. Czyniąc to, coraz bardziej wykraczali poza zakres administracyjny Kompanii i rozwijali indywidualistyczny światopogląd, charakteryzujący się niezależnością i samodzielnością. Byli również związani jako społeczeństwo rygorystyczną i dosłowną interpretacją Starego Testamentu. W ślad za nimi, pod koniec XVII wieku, podążyła fala francuskich imigrantów hugenockich, uciekających przed odnowieniem antyprotestantyzmu w Europie. Integrowali się oni przez kolejne pokolenia, tworząc zhybrydyzowany język i kulturę, które w odpowiednim czasie wyłoniły się jako Cape Dutch, The Afrikaner lub Boer.

Wojny napoleońskie radykalnie zmieniły starą, ugruntowaną europejską dynamikę władzy, a w 1795 r. Brytyjczycy, teraz wyłaniający się jako supermocarstwo morskie na świecie, przejęli kontrolę nad Przylądkiem jako część łupów wojennych. W ten sposób uznali ogromną wartość strategiczną Przylądka, ponieważ globalne szlaki żeglugowe rozwijały się i rozszerzały. Posiadłość przechodziła z powrotem raz lub dwa razy, ale mniej więcej od tego momentu Brytyjczycy ugruntowali swoją obecność na Przylądku, którą utrzymali aż do zjednoczenia Afryki Południowej w 1910 roku. Nastąpiło to jednak dopiero po kilku rundach konfliktów.

Kolonizacja Afryki Południowej: The History and Legacy of the European Subjugation of South Africa przygląda się kontrowersyjnym wyprawom, walkom i rezultatom. Wraz ze zdjęciami i bibliografią dowiesz się o kolonizacji Afryki Południowej jak nigdy dotąd.