Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Inventing the Classics: Modernity, National Identity, and Japanese Literature
Dziś termin japońska klasyka literacka oznacza takie teksty jak Man'yoshu, Kojiki, Opowieść o Genji, Opowieść o Heike, dramat Noh oraz dzieła Saikaku, Chikamatsu i Basho, które są uważane za źródło i ucieleśnienie japońskiej tradycji i kultury. Większość z tych tekstów nie stała się jednak klasykami aż do końca XIX wieku, w procesie ściśle związanym z pojawieniem się Japonii jako nowoczesnego państwa narodowego i radykalną rekonfiguracją pojęć literatury i nauki pod wpływem Zachodu. Podobnie jak w Europie i innych krajach, budowa narodowej literatury i języka o rzekomo starożytnym rodowodzie miała kluczowe znaczenie dla stworzenia odrębnego państwa narodowego.
Książka ta porusza kwestię tożsamości narodowej i sposobów, w jakie nowoczesne europejskie dyscyplinarne pojęcia literatury i gatunków odegrały główną rolę w nowoczesnym procesie kanonizacji. Klasyka nie miała wrodzonej, niezmiennej wartości; zamiast tego jej wartość była wytwarzana i reprodukowana przez różne instytucje i osoby w związku z władzą społeczno-ekonomiczną. Jak zatem teksty te były podnoszone i wykorzystywane? Jakie wartości zostały im nadane? W jaki sposób proces ten był powiązany z większymi konfiguracjami społecznymi, politycznymi i religijnymi?
Ta książka, która dogłębnie przygląda się każdemu z głównych klasyków, bada te pytania w szerokim kontekście historycznym, od okresu średniowiecza, kiedy konkurowało ze sobą wiele kanonów, przez okres wczesnonowożytny i nowożytny. Eseje koncentrują się na roli szkół, komentatorów i instytucji społeczno-religijnych, a także na kwestiach płci. Rezultatem jest nowe spojrzenie na transformację japońskiego kanonu i jego ścisły związek z kwestią tożsamości narodowej i kulturowej.
