Godzina Gwiazdy: Wydanie na 100-lecie

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Hour of the Star” autorstwa Clarice Lispector stanowią mieszankę pochwał i krytyki. Wielu czytelników chwali unikalny styl narracji Lispector, emocjonalną głębię i wymagającą, ale satysfakcjonującą naturę prozy. Postać Macabea wywołuje silne uczucia, a eksploracja absurdów życia w książce rezonuje z wieloma. Jednak złożoność książki, niekonwencjonalna struktura i dystans narratora często sprawiają, że jest to trudna lektura dla niektórych, co prowadzi do mieszanego odbioru jej dostępności i wpływu.

⬤ Mocna, sugestywna narracja i emocjonalna głębia.
⬤ Unikalny i wymagający styl pisania, który skłania do głębokiej refleksji.
⬤ Wciągający portret postaci, który rezonuje z czytelnikami.
⬤ Wielu uznało ją za uzależniającą i transformującą, zmieniającą ich spojrzenie na życie.
⬤ Piękne wydanie z wnikliwym komentarzem.

⬤ Złożoność i styl mogą zrazić niektórych czytelników, utrudniając nawiązanie kontaktu.
⬤ Niektórzy uznali narrację za trudną i wyczerpującą psychicznie ze względu na jej rozwlekłą strukturę.
⬤ Historia może wydawać się płaska lub pozbawiona skupienia, z poczuciem oderwania od bohatera.
⬤ Niespójności w opakowaniu i stanie książki zauważone przez niektórych czytelników.

(na podstawie 64 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hour of the Star: 100th Anniversary Edition

Zawartość książki:

Godzina gwiazdy, ostatnia powieść Clarice Lispector, może być jej arcydziełem.

Opowiadana przez kosmopolitycznego Rodrigo S. M., ta krótka, dziwna i nawiedzająca opowieść jest historią Macab a, jednego z życiowych nieszczęśników.

Mieszkając w slumsach Rio i zarabiając na życie jako maszynistka, Macab a kocha filmy, Coca-Colę i swojego szczura chłopaka; chciałaby być jak Marilyn Monroe, ale jest brzydka, niedożywiona, chora i niekochana. Rodrigo wzdraga się przed jej nędzą, a jednak nie może uniknąć świadomości, że pomimo całej jej zewnętrznej nędzy, Macab a jest wewnętrznie wolna. Wydaje się, że nie wie, jak bardzo powinna być nieszczęśliwa.

W miarę jak Macab a zmierza ku swojej absurdalnej śmierci, Lispector wykorzystuje swoją żałosną bohaterkę przeciwko swojemu eleganckiemu, pustemu narratorowi - od krawędzi rozpaczy do krawędzi rozpaczy - i pracując z nimi jak nożyczki, tnie z góry przyjęte wyobrażenia czytelnika o ubóstwie, tożsamości, miłości i sztuce fikcji. W swojej ostatniej książce zabiera czytelników blisko prawdziwej tajemnicy życia i pozostawia nas głęboko na terytorium Lispector.