Goa i Góry Błękitne, czyli sześć miesięcy zwolnienia lekarskiego

Opinie czytelników

Podróż Richarda Burtona po portugalskich Indiach demonstruje jego bystre zdolności obserwacyjne i różnorodne zainteresowania, ale także pokazuje jego niepoprawne politycznie poglądy i okazjonalne nieścisłości. Podczas gdy jego wcześniejsze prace są chwalone za ich głębię i eksplorację mniej znanych obszarów, ta książka jest krytykowana za to, że jest mniej wciągająca i pełna skarg na wpływy Portugalii. Czytelnicy docenili jego unikalną perspektywę, ale stwierdzili, że jego obserwacje nie zawsze odzwierciedlają historyczną dokładność.

Burton wykazuje się umiejętnościami obserwacji, szerokim zainteresowaniem różnymi tematami i wciągającym stylem narracji. Jego doświadczenie jako lingwisty przyczynia się do pogłębienia podróży, oferując wgląd w życie i historię Indii. Książka przedstawia inne spojrzenie na indyjskie pisarstwo podróżnicze w XIX wieku.

Niepoprawne politycznie poglądy Burtona i przypadki rasizmu mogą zepsuć wrażenia z lektury. Wielu czytelników uznało tę konkretną pracę za mniej wciągającą w porównaniu z innymi jego przygodowymi pismami, określając ją jako nudną i pełną narzekań. Istnieją znaczne nieścisłości w jego zrozumieniu indyjskiego życia i struktur kastowych, co zmniejsza postrzeganą autentyczność jego obserwacji.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Goa, and the Blue Mountains; Or, Six Months of Sick Leave

Zawartość książki:

Opublikowana w 1851 roku, jest to pierwsza książka napisana przez słynnego wiktoriańskiego odkrywcę Richarda F. Burtona. Jest to relacja z jego podróży przez część południowo-zachodnich Indii, kiedy był na zwolnieniu lekarskim z brytyjskiej armii indyjskiej. Podróżując przez Bombaj do portugalskiej kolonii Goa, przejechał przez Calicut i inne miasta na wybrzeżu Malabar, kończąc w górach Nilgiri w górskiej stacji Ootacamund. Narratorem tej relacji jest spostrzegawczy podróżnik, a nie nieustraszony poszukiwacz przygód, a jej docelowymi odbiorcami byli żarłoczni wiktoriańscy konsumenci literatury podróżniczej.

W połączeniu z krytycznym wstępem autorstwa Dane'a Kennedy'ego, to faksymilowe wydanie zapewnia odkrywcze spojrzenie na ludzi, którzy zamieszkiwali część Indii, która w XIX wieku była ogólnie poza utartymi szlakami. Portugalczycy i Metysi zamieszkujący Goa, Todowie z Ootacamund, a także Brytyjczycy, których Burton spotyka podczas swojej podróży, są przedmiotem jego wnikliwej analizy. Inteligentna, ascetyczna i nieortodoksyjna osobowość Burtona wraz z jego brakiem szacunku dla konwencji i pogardą dla ludzkości są wyraźnie widoczne na tych stronach, podobnie jak jego niezwykła znajomość języków i literatur różnych ludów.

"Cóż to za radosna chwila, gdy chory i obskurny, zmęczony i zdenerwowany inwalida z zaraźliwego Scinde lub zaraźliwego Guzerat "zostawia wszystko za sobą" i wspina się po bokach swojego Pattimaru".

"Jego co? ".

"Ach! zapomnieliśmy. Gondola i barka to słowa powszechnie znane w waszych angielskich uszach, budgerow zaczyna posiadać stary znajomy dźwięk, ale masz rację - "Pattimar" wymaga definicji ".