Związek Radziecki w epoce Breżniewa: Historia ZSRR pod rządami Leonida Breżniewa

Opinie czytelników

Książka zawiera podsumowanie ważnych wydarzeń informacyjnych w ZSRR w latach 1964-1982. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za interesującą i edukacyjną, wielu krytykuje ją za faktyczne nieścisłości i brak głębi.

Zapewnia interesujące spojrzenie na ZSRR i pomaga czytelnikom zrozumieć jego kontekst historyczny, szczególnie w odniesieniu do II wojny światowej i zimnej wojny. Niektórzy uważają, że jest to łatwa i przyjemna lektura.

Zawiera liczne błędy rzeczowe, które obniżają jej wiarygodność. Wielu recenzentów uważa, że brakuje jej głębi i wnikliwości, a niektórzy porównują ją do artykułu z Wikipedii.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Soviet Union during the Brezhnev Era: The History of the USSR Under Leonid Brezhnev

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera bibliografię do dalszej lektury.

Przez 30 lat większość Zachodu patrzyła z pogardą, jak bolszewicy przejęli władzę w Rosji i stworzyli oraz skonsolidowali Związek Radziecki. Choć Włodzimierz Lenin wydawał się złym człowiekiem na początku XX wieku, Józef Stalin był o wiele gorszy, a Churchill powiedział później o Leninie: "Ich najgorszym nieszczęściem były jego narodziny... ich kolejnym najgorszym nieszczęściem była jego śmierć". Przed II wojną światową Stalin umocnił swoją pozycję, często oczyszczając przywódców partii (najbardziej znanego Leona Trockiego) i przywódców Armii Czerwonej, rozstrzeliwując co najmniej setki tysięcy ludzi. W jednym z najwspanialszych podręcznikowych przykładów idei, że wróg mojego wroga jest moim przyjacielem, Związek Radziecki Stalina sprzymierzył się z Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi, aby pokonać Hitlera w Europie podczas II wojny światowej.

Stalin rządził żelazną ręką przez prawie 30 lat przed swoją śmiercią w 1953 roku, która mogła, ale nie musiała być morderstwem, tak jak Stalin przygotowywał się do przeprowadzenia kolejnej czystki. Wraz z jego śmiercią, radziecki siłacz i długoletni stalinista Nikita Chruszczow (1894-1971), któremu udało się wyprzedzić czystki Stalina, choćby dlatego, że sam w nich uczestniczył, został radzieckim premierem.

Mało znana postać poza blokiem wschodnim, Chruszczow był wyśmiewany jako bufon przez jednego zachodniego dyplomatę i wyszydzany z powodu swojego wyglądu fizycznego przez innych, ale wszelkie zachodnie nadzieje, że okaże się bardziej pojednawczą postacią niż Stalin, zostały szybko zgaszone, gdy twardy Chruszczow przyjął postawy konfrontacyjne. W oświadczeniu skierowanym do zachodnich dyplomatów w polskiej ambasadzie w Moskwie, Chruszczow ostrzegł: "Pogrzebiemy was". Po pierwszych spotkaniach z prezydentem Johnem F. Kennedym, Kennedy porównał techniki negocjacyjne Chruszczowa do technik negocjacyjnych swojego ojca. Nawet dziś jednym z najbardziej pamiętnych momentów Chruszczowa jest uderzenie butem podczas spotkania Zgromadzenia Ogólnego ONZ we wrześniu 1960 roku, kiedy przemawiał filipiński delegat.

Pomijając osobistą histrioniczność, Chruszczow miał na myśli interesy w kontaktach z Zachodem, zwłaszcza ze Stanami Zjednoczonymi i ich młodym prezydentem, Johnem F. Kennedym. Po wyczuciu słabości i braku hartu ducha Kennedy'ego, Chruszczow podjął swoją najbardziej zuchwałą i ostatecznie kosztowną decyzję, próbując umieścić głowice nuklearne w zaawansowanych, ofensywnych bazach zlokalizowanych na Kubie, tuż przy amerykańskim kontynencie. Jak się okazało, kubański kryzys rakietowy pokazał determinację administracji Kennedy'ego, zmusił Chruszczowa do wycofania się i ostatecznie zasiał ziarno upadku Chruszczowa od władzy. Zanim zmarł w 1971 roku, został uznany za nieobywatela narodu, którym rządził przez prawie 20 lat.

Leonid Breżniew został pierwszym sekretarzem partii komunistycznej w Związku Radzieckim pod koniec 1964 roku po spisku mającym na celu obalenie Chruszczowa. Niewiele pamięta się w publicznej wyobraźni o Breżniewie w porównaniu z Michaiłem Gorbaczowem, Włodzimierzem Leninem czy Józefem Stalinem, mimo że Breżniew rządził ZSRR w latach 1964-1982, dłużej niż jakikolwiek inny przywódca radziecki poza Stalinem. W rzeczywistości sprawował władzę w burzliwej erze, która zmieniła świat w niezwykły sposób, a era ta została pozytywnie zapamiętana przez wielu byłych obywateli radzieckich. Był to okres względnego spokoju, a nawet dobrobytu po zniszczeniach II wojny światowej i napięciach wywołanych przez Chruszczowa. Najważniejszym osiągnięciem Breżniewa był okres d tente na początku lat 70-tych, kiedy to Sowieci i Amerykanie zawarli szereg porozumień, które zmniejszyły presję zimnej wojny i alarmujące zagrożenie wojną nuklearną.

Po drugiej stronie bilansu, Breżniew nadzorował złe samopoczucie w społeczeństwie radzieckim, które później stało się znane jako era stagnacji, podczas której blok komunistyczny pozostawał daleko w tyle za Zachodem pod względem produkcji gospodarczej i poziomu życia. Jego reżim stał się również znany z łamania praw człowieka.