Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Apartheid in South Africa: The History and Legacy of the Notorious Segregationist Policies in the 20th Century
*Zawiera zdjęcia.
*Zawiera zasoby internetowe i bibliografię do dalszej lektury.
"Przez całe życie poświęcałem się walce afrykańskiego ludu. Walczyłem przeciwko dominacji białych i walczyłem przeciwko dominacji czarnych. Pielęgnowałem ideał demokratycznego i wolnego społeczeństwa, w którym wszyscy ludzie będą żyć razem w harmonii i z równymi szansami. Jest to ideał, dla którego mam nadzieję żyć. Ale, mój panie, jeśli zajdzie taka potrzeba, jest to ideał, za który jestem gotów umrzeć". - Nelson Mandela, 1964.
1 czerwca 1948 r. Daniel Malan przybył pociągiem do Pretorii, aby objąć urząd, a tam spotkał go ogromny tłum wiwatujących białych. Powiedział publiczności: "W przeszłości czuliśmy się jak obcy we własnym kraju, ale dziś RPA znów należy do nas. Po raz pierwszy od czasu Unii, RPA jest naszą własnością. Niech Bóg sprawi, by zawsze pozostała naszą własnością". Po powrocie do Johannesburga przywódcy ANC, w tym młody prawnik Nelson Mandela, słuchali tych uroczystych prognoz w ponurym nastroju. Jako obcy we własnym kraju, wszyscy rozumieli, że walka o wyzwolenie RPA nie zostanie wygrana z dnia na dzień. W rzeczywistości era apartheidu dopiero miała się formalnie rozpocząć.
Chociaż apartheid jest zwykle datowany od późnych lat czterdziestych XX wieku do jego demontażu kilkadziesiąt lat później, polityka segregacji była normą w Afryce Południowej od niemal momentu, gdy europejscy odkrywcy popłynęli do tego regionu i zaczęli się tam osiedlać. Niezależnie od tego, czy chodziło o wysiedlanie i zwalczanie rdzennych grup, takich jak Khoi i San, czy też zwalczanie innych białych, takich jak Burowie, separacja między grupami etnicznymi była normą w Afryce Południowej przez wieki, zanim wybór Malana zasygnalizował prawdziwy wzrost skrajnej prawicy Afrykanerów.
Człowiekiem najbardziej kojarzonym z demontażem apartheidu jest oczywiście Nelson Mandela. Wraz z oficjalną polityką apartheidu ustanowioną w 1948 r. przez całkowicie biały rząd, Mandela był sądzony za zdradę stanu w latach 1956-61, zanim został uniewinniony. Uczestniczył w kampanii Defiance w 1952 r. i nadzorował Kongres Ludu w 1955 r., ale kiedy Afrykański Kongres Narodowy został zdelegalizowany w 1960 r., zaproponował utworzenie skrzydła wojskowego, pomimo początkowej niechęci do gwałtownego oporu, która miała swoje korzenie w pierwotnych pokojowych protestach za pośrednictwem Południowoafrykańskiej Partii Komunistycznej. ANC otwarcie nie odrzuciło takiego pomysłu i utworzono Umkhonto we Sizwe. Mandela został ponownie aresztowany w 1962 roku i sądzony za próby obalenia rządu przemocą. Wyrok wynosił pięć lat ciężkich robót, ale został zwiększony do dożywocia w 1964 roku, wyrok wydany również na siedmiu jego najbliższych kolegów.
Mandela ostatecznie odsiedział 27 lat, ale jego oświadczenia złożone w sądzie zyskały ogromny międzynarodowy rozgłos i uznanie, a jego reputacja wzrosła podczas pobytu w więzieniu Robben Island w Capetown, więzieniach Pollsmoor i Victor Verster. Ostatecznie został zwolniony w lutym 1990 roku, w dużej mierze w wyniku międzynarodowej kampanii wywołanej jego słowami i obecną historią RPA. Wkrótce potem został wybrany jako pierwszy człowiek pochodzenia afrykańskiego na prezydenta Republiki Południowej Afryki, którą sprawował w latach 1994-1999. Najbardziej znaczące było to, że Mandela został wybrany w pierwszych wielofrakcyjnych, wielorasowych wyborach, jakie kiedykolwiek odbyły się w kraju, w wyniku szeroko zakrojonych negocjacji z ówczesnym prezydentem F. W. Klerkiem.
Apartheid w Republice Południowej Afryki: The History and Legacy of the Notorious Segregationist Policies in the 20th Century analizuje kontrowersyjną politykę, tło za nią stojące i jej wpływ na kraj. Wraz ze zdjęciami i bibliografią dowiesz się o apartheidzie w RPA jak nigdy dotąd.
