Pendżab: Historia Pendżabczyków i spornego regionu na granicy Indii i Pakistanu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 30 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Punjab: The History of the Punjabis and the Contested Region on the Border Between India and Pakistan

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera współczesne relacje.

*Zawiera zasoby internetowe i bibliografię do dalszej lektury.

Ostatecznie Indie Brytyjskie obejmowały około 54 procent powierzchni lądowej i 77 procent populacji. Do czasu, gdy Brytyjczycy zaczęli rozważać wycofanie się z Indii, oficjalnie uznano 565 stanów książęcych, oprócz tysięcy zamindaris i jagirs, które były w rzeczywistości feudalnymi posiadłościami. Rangę każdego stanu książęcego określała liczba dział wystrzelonych w salwie honorowej podczas uroczystości ku czci jednego lub drugiego z książąt. Liczba ta wahała się od dziewięciu do dwudziestu jeden dział, a w wielu przypadkach w ogóle nie oddawano salutu.

Państwa książęce były dość równomiernie rozłożone między starożytne dynastie muzułmańskie i hinduskie, ale biorąc pod uwagę mniejszościowy status muzułmanów w Indiach, muzułmanie byli nieproporcjonalnie reprezentowani. Miało to tendencję do przyznawania muzułmanom równie nieproporcjonalnego udziału w tym, co władza została przekazana lokalnym przywódcom, i umożliwiło potężnym przywódcom muzułmańskim wywieranie podobnie nierównego wpływu na politykę brytyjską.

Nie bez powodu zatem, gdy Indie rozpoczęły odliczanie do uzyskania niepodległości po II wojnie światowej, przywódcy indyjskich muzułmanów zaczęli wyrażać zaniepokojenie perspektywą powszechnych wyborów i rządów większości. Indyjscy muzułmanie, stanowiący mniej niż 20 procent populacji, nieuchronnie zostaliby przytłoczeni przez hinduską większość, a gdy Brytyjczycy przygotowywali się do opuszczenia Indii, dawne wrogości między hinduistami i muzułmanami, długo tuszowane przez świecki i zdalny rząd Wielkiej Brytanii, zaczęły ponownie wychodzić na powierzchnię.

Podczas gdy konflikt między Indiami a Pakistanem jest wieloaspektowy, zawsze istniał wielki podział w Pendżabie. Słowo "Pendżab" pochodzi od perskich słów "Punj", oznaczającego "pięć" i "b", oznaczającego rzekę, połączonych w "Krainę Pięciu Rzek". Rzeki te to pięć głównych dopływów rzeki Indus - Jehlum, Chenab, Ravi, Beas i Sutlej. Płyną one na południowy zachód od południowych stoków Himalajów, spotykając się z Morzem Arabskim na południe od współczesnego pakistańskiego miasta portowego Karaczi. Jest to dolina rzeki Indus, miejsce jednych z najstarszych i najbardziej rozwiniętych cywilizacji na świecie.

Pendżab jest definiowany przez tereny zalewowe pięciu rzek, które nadają temu obszarowi nazwę, w wyniku czego jest to jeden z najbardziej żyznych regionów Azji Południowej. Jednak od czasu podziału Indii w 1947 r. "Kraina Pięciu Rzek" jest czymś w rodzaju błędnej nazwy, ponieważ podział nie tylko podzielił Indie, ale także Pendżab. Wschodnia część Pendżabu pozostała prowincją Indii, podczas gdy zachodnia część została scedowana na nowo utworzony Pakistan. Jako przyległy region, Pendżab zachował swój zasadniczy charakter, ale obecnie indyjski stan Pendżab ma tylko dwie rzeki, Beas i Sutlej, a pakistańska prowincja ma Jhelum, Chenab i Ravi.

Pendżab: The History of the Punjabis and the Contested Region on the Border Between India and Pakistan przygląda się regionowi i pochodzeniu Pendżabczyków, a także temu, jak stał się on jednym z najbardziej spornych miejsc na świecie. Wraz ze zdjęciami i bibliografią dowiesz się o Pendżabie jak nigdy dotąd.