Zbuntowani bandyci z Tangestanu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Rebel Bandits of Tangestan

Zawartość książki:

Tereny w głębi Buszehr nad Zatoką Perską - Tangestan, Borazjan, Dashti i inne dzielnice - były zamieszkane przez zróżnicowaną i biedną ludność, która toczyła ze sobą ciągłe wojny. Nie tylko sąsiedzi walczyli i żerowali na sobie nawzajem, ale także członkowie bliskich rodzin, a nawet ojcowie i synowie. Tradycyjni wodzowie byli mocno zaangażowani w przemyt, rabunek bydła i owiec, najazdy na wioski i karawany oraz grabieże ziemi. Sprzeciwiali się wszelkim ingerencjom w ich tradycyjną władzę i sposób życia, niezależnie od tego, czy były to działania władz centralnych, lokalnych czy sąsiadów. Nie martwili się tym, że ich chłopi są uciskani, ale raczej tym, że to urzędnicy państwowi ich uciskają, pozostawiając wodzom mniejszy wybór. Jeśli widzieli korzyść we współpracy z rządem, robili to, zwłaszcza gdy było to szkodliwe dla ich sąsiadów, z którymi często mieli krwawe waśnie. Zasadą gry było to, że wszystko można i należy poświęcić dla osobistych korzyści. Koszt dla innych był przeklęty.

Po ustanowieniu modernizującego się rządu w Iranie w 1921 r., chciał on narzucić prawo i porządek oraz poskromić wodzów, którzy od wieków byli niepokorni i płacili podatki tylko pod groźbą użycia broni. Od 1925 r. kampania rozbrojeniowa próbowała zebrać broń w miesiącach zimowych i narzucić rządy prawa. Chociaż w 1931 r. wielu wodzów zostało aresztowanych i wygnanych do innych części Iranu, drobni wodzowie i zbuntowani bandyci stawiali opór przy każdej okazji. Aby przeciwdziałać rosnącej anarchii, w 1941 r. wojsko zezwoliło wszystkim wygnanym wodzom na powrót do ich tradycyjnych okręgów i próbowało wykorzystać ich do utrzymania prawa i porządku. Powróceni wodzowie wykorzystali armię do wzmocnienia swojej pozycji wobec rywali i osłabienia kontroli, jaką rząd centralny sprawował nad ich obszarem. Pomimo rozbrojenia i pacyfikacji, w które zaangażowała się armia, do połowy 1940 r. Tangestani, Dashtis i Dashtestanis nadal byli źródłem kłopotów. Niemniej jednak operacje wojskowe odcisnęły swoje piętno na tym obszarze, ponieważ do 1950 r. wodzowie w trzech regionach, choć nie pozbawieni wpływów, byli jedynie właścicielami ziemskimi.

The Rebel Bandits of Tangestan to głębokie zanurzenie się w historii początku XX wieku w często pomijanym regionie Iranu i Zatoki Perskiej. Jest to fascynująca i dobrze zbadana relacja, która ujawnia nieznane szczegóły, które będą satysfakcjonujące zarówno dla naukowców, jak i zwykłych czytelników.