Zbrodnia i kara

Opinie czytelników

Recenzje „Zbrodni i kary” podkreślają głęboką psychologiczną eksplorację winy, moralności i ludzkiego sumienia, której doświadcza główny bohater Raskolnikow. Czytelnicy doceniają intensywne studium postaci i trzymającą w napięciu narrację, nawet jeśli przyznają, że styl Dostojewskiego stanowi wyzwanie. Podczas gdy wielu uważa ją za arcydzieło, niektórzy zmagają się ze złożonością i gęstością tekstu.

⬤ Wciągająca i intensywna psychologiczna eksploracja winy i moralności.
⬤ Silny rozwój postaci; czytelnicy czują głęboką więź z Raskolnikowem i jego wewnętrznymi zmaganiami.
⬤ Pisarstwo opisywane jest jako trzymające w napięciu i dramatyczne, z zapadającymi w pamięć dialogami i scenami.
⬤ Tematy współgrają ze współczesnymi kwestiami społecznymi i zapewniają głęboką introspekcję.
⬤ Wielu czytelników wyraża opinię, że złożoność powieści jest satysfakcjonująca i prowadzi do głębokiego doświadczenia czytelniczego.

⬤ Książka może być trudna do przeczytania i wymaga determinacji, aby przez nią przebrnąć ze względu na długie wewnętrzne monologi i tyrady postaci.
⬤ Zamieszanie wynika z dużej liczby postaci i ich skomplikowanych rosyjskich imion.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że historia jest pełna nieprzyjemności i ciężkich tematów, co czyni ją mniej przyjemną.
⬤ Zawiłe tematy filozoficzne mogą wydawać się przytłaczające lub niedostępne dla niektórych czytelników, zwłaszcza bez wskazówek.

(na podstawie 1459 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Crime and Punishment

Zawartość książki:

Zbrodnia i kara (rosyjski: Преступление и наказание Prestuplenie i nakazanie) to powieść rosyjskiego pisarza Fiodora Dostojewskiego, która została po raz pierwszy opublikowana w czasopiśmie literackim The Russian Messenger w dwunastu miesięcznych ratach.

Później została opublikowana w jednym tomie. Jest to druga z pełnometrażowych powieści Dostojewskiego po jego powrocie z wygnania na Syberii i pierwsza wielka powieść jego dojrzałego okresu.

Zbrodnia i kara koncentruje się na psychicznej udręce i moralnych dylematach Rodiona Romanowicza Raskolnikowa, zubożałego byłego studenta z Petersburga, który formułuje i realizuje plan zabicia znienawidzonej, pozbawionej skrupułów lombardki dla jej pieniędzy, rozwiązując w ten sposób swoje problemy finansowe, a jednocześnie, jak twierdzi, pozbywając się złego, bezwartościowego pasożyta. Kilkakrotnie w powieści Raskolnikow usprawiedliwia swoje działania, odnosząc się do Napoleona, wierząc, że morderstwo jest dopuszczalne w dążeniu do wyższego celu.