Opętani (Diabły)

Opinie czytelników

Książka przedstawia głęboką eksplorację nihilizmu, rozkładu społecznego i ludzkiej psychologii osadzonej w XIX-wiecznej Rosji, ilustrując literacki geniusz Dostojewskiego. Wielu czytelników wyraża jednak frustrację z powodu niektórych wydań, w szczególności darmowej wersji Kindle, ze względu na problemy z tłumaczeniem i błędy typograficzne, a także obawy dotyczące jej czytelności.

⬤ Znakomita i złożona fabuła, która dogłębnie analizuje ludzką kondycję i kwestie społeczne.
⬤ Wciągający portret dziewiętnastowiecznej Rosji i jej problemów, zwłaszcza dotyczących nihilizmu i dylematów moralnych.
⬤ Silny rozwój postaci, który zapewnia zniuansowany obraz motywacji i konfliktów.
⬤ Powieść jest uznawana za klasykę, godną włączenia do każdego poważnego kanonu literackiego.

⬤ Darmowe wydanie na Kindle jest pełne literówek i pomija kontrowersyjny rozdział „U Tichona”.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że historia jest trudna do śledzenia ze względu na jej długość i złożoność, wymagając dodatkowych zasobów do śledzenia postaci.
⬤ Niektóre wydania mogą mieć słabe formatowanie lub oprawę, wpływając na wrażenia z czytania.
⬤ Język może być rozwlekły i skomplikowany, co może zrazić niektórych czytelników.

(na podstawie 46 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Possessed (the Devils)

Zawartość książki:

Opętani (w języku rosyjskim: Besy), tłumaczeni również jako Diabły lub Demony, to powieść Fiodora Dostojewskiego z 1872 roku.

Opętani to niezwykle polityczna książka, będąca świadectwem życia w imperialnej Rosji pod koniec XIX wieku. Gdy rewolucyjni demokraci zaczynają rosnąć w Rosji, różne ideologie zaczynają się zderzać.

Dostojewski rzuca krytyczne oko zarówno na lewicowych idealistów, obnażając ich idee i ideologiczne podstawy jako demoniczne, jak i na nieudolność konserwatywnego establishmentu w radzeniu sobie z tymi ideami i ich społecznymi konsekwencjami. Ta forma intelektualnego konserwatyzmu, związana z ruchem słowianofilskim z czasów Dostojewskiego, jest postrzegana jako kontynuacja jego współczesnej manifestacji w osobach takich jak Aleksandr Sołżenicyn. Powieści Dostojewskiego koncentrują się na idei, że utopie i pozytywistyczne idee, będąc utylitarne, są nierealne i nieosiągalne.

Książka ma pięć głównych postaci ideologicznych: Verkhovensky, Shatov, Stavrogin, Stepan Trofimovich i Kirilov. Poprzez ich filozofie Dostojewski opisuje chaos polityczny panujący w XIX-wiecznej Rosji.