Zakon Santiago: Historia katolickiego zakonu wojskowego zaprzysiężonego do obrony Półwyspu Iberyjskiego

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Order of Santiago: The History of the Catholic Military Order Sworn to Defend the Iberian Peninsula

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera bibliografię do dalszego czytania.

"Ale co do tych nieprzyjaciół moich, którzy nie chcieli, abym nad nimi królował, przyprowadźcie ich tutaj i zabijcie ich przede mną". - Łukasz 19:27.

Przez wieki chrześcijanie i muzułmanie byli uwikłani w jeden z najbardziej niesławnych sporów terytorialnych wszechczasów, zaciekle i nieustępliwie walcząc ze sobą o Ziemię Świętą. W sercu Jerozolimy znajdował się jeden z lśniących klejnotów wiary chrześcijańskiej, Kościół Grobu Świętego. Legenda głosi, że to właśnie tam pochowano Zbawiciela przed jego legendarnym zmartwychwstaniem. Co więcej, mówiono, że znajduje się tam krzyż, na którym umarł Jezus Chrystus. To właśnie z tych powodów nieustraszeni pielgrzymi, z bliska i z daleka, ryzykowali życie i podejmowali zdradziecką wędrówkę do Jerozolimy.

Wyprawy krzyżowe wciąż są fascynującym i kontrowersyjnym tematem, więc kiedy ludzie myślą o zakonach rycerskich, prawie zawsze myślą o templariuszach lub szpitalnikach. Zakony te zawładnęły wyobraźnią średniowiecznych autorów ze względu na ich wpływ i prestiż podczas wypraw krzyżowych między chrześcijańskimi królestwami a islamskimi kalifatami Azji Zachodniej i Afryki Północnej.

Nie były to jednak jedyne istniejące zakony, a Ziemia Święta nie była jedynym regionem, w którym dochodziło do takich konfliktów religijnych. W rzeczywistości każdy region Europy miał tendencję do tworzenia własnych religijnych zakonów rycerskich, przestrzegających różnych świętych, reguł zakonnych, praw i obowiązków, a muzułmańscy Maurowie i chrześcijanie walczyli przez większą część średniowiecza na Półwyspie Iberyjskim. To właśnie tam jeden z najsłynniejszych katolickich zakonów wojskowych, Zakon Santiago lub Zakon Świętego Jakuba od Miecza, wywarł trwały wpływ.

Zakon Santiago pojawił się wkrótce po pierwszej krucjacie i zyskał na znaczeniu na początku XII wieku. Chociaż jego członkowie nie podróżowali często do Jerozolimy, jak ich odpowiednicy, zakon odegrał ogromną rolę w rekonkwiście i wpłynął na rozwój kilku królestw iberyjskich, pomagając w ustanowieniu współczesnej Hiszpanii i Portugalii. Ze względu na odmienną lokalizację i wyjątkową kulturę, w której się rozwijał, Zakon Santiago przestrzegał znacznie innych zasad niż templariusze i szpitalnicy, podkreślając znaczenie czystości krwi, szlachectwa i przestrzegania ścisłego systemu patronatu oraz niezależnego bogactwa niespotykanego w innych zakonach.

Rozwój tego systemu można prześledzić bezpośrednio do czasów rekonkwisty i złej krwi między chrześcijanami a muzułmanami w okresie późnego średniowiecza. Zasadniczo Zakon Santiago wyróżniał się na tle innych religijnych zakonów rycerskich swoich czasów brakiem udziału w wyprawach krzyżowych, napięciami etnicznymi i religijnymi na Półwyspie Iberyjskim oraz wyjątkowym kodeksem honorowym przestrzeganym przez iberyjską szlachtę.

Chociaż Zakon Santiago istnieje do dziś, jego rozkwit przypadł na okres rekonkwisty Półwyspu Iberyjskiego, kiedy to chrześcijańskie królestwa współpracowały ze sobą w celu odsunięcia od władzy islamskich kalifatów. Z biegiem czasu misja ta ewoluowała, aby oznaczać usunięcie wszystkich muzułmanów z półwyspu, do czego zachęcali pierwsi władcy zjednoczonej Hiszpanii: Ferdynanda II Aragońskiego i Izabeli I Kastylijskiej.

Zakon Santiago: The History of the Catholic Military Order Sworn to Defend the Iberian Peninsula bada wydarzenia prowadzące do powstania zakonu, jego rozwój na przestrzeni lat, jego wewnętrzne funkcjonowanie i życie tych słynnych rycerzy Boga. Wraz z ilustracjami przedstawiającymi ważne osoby, miejsca i wydarzenia, dowiesz się o Zakonie Santiago jak nigdy dotąd.