Wielki sen i Żegnaj, moja śliczna

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, książka zawiera dwie klasyczne powieści kryminalne Raymonda Chandlera, prezentujące jego charakterystyczny, twardy styl pisania i złożone fabuły. Podczas gdy wielu czytelników docenia pomysłową prozę Chandlera, zapadające w pamięć postacie i atmosferę jego pisarstwa, niektórzy krytykują przestarzały język i rozwój postaci.

⬤ Wspaniała proza i ostry dowcip.
⬤ Zapadające w pamięć postacie, zwłaszcza Philip Marlowe.
⬤ Złożone i wciągające fabuły.
⬤ sugestywne scenerie, które współgrają z czytelnikami zaznajomionymi z południową Kalifornią.
⬤ Solidna wartość i jakość druku w tym wydaniu.
⬤ Dobry punkt wyjścia dla początkujących fanów twórczości Chandlera.
⬤ Urzekające i wciągające doświadczenie czytelnicze.

⬤ Przestarzały język i tematy, w tym uprzedzenia rasowe, które mogą być niewygodne dla współczesnych czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że brakuje rozwoju postaci.
⬤ Skomplikowane wątki, które mogą dezorientować niektórych czytelników.
⬤ Nieodpowiednia dla osób niezainteresowanych kryminałami lub gatunkiem hard-boiled.

(na podstawie 76 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Big Sleep & Farewell, My Lovely

Zawartość książki:

Te dwie klasyczne powieści z udziałem prywatnego detektywa Philipa Marlowe'a sprawiły, że nazwisko Raymonda Chandlera stało się synonimem amerykańskiej szkoły twardego kryminału. Wielki sen odniósł natychmiastowy sukces, gdy został opublikowany w 1939 roku. Jego głównym bohaterem jest sparaliżowany kalifornijski milioner z dwiema psychopatycznymi córkami.

Angażuje on Marlowe'a w sprawę szantażu, która przeradza się w morderstwo.

W następnym roku ukazała się powieść Farewell My Lovely, którą Chandler uważał za swoje najlepsze dzieło. Marlowe ma do czynienia z hazardem w Los Angeles, morderstwem, na które się natyka, i trzema bardzo pięknymi, ale potencjalnie śmiertelnymi kobietami.

"Chandler pisze jak anioł slumsów i nadaje oślepionym słońcem ulicom Los Angeles romantyczny charakter" - powiedział Ross Macdonald. George V. Higgins napisał: "Chandlera czyta się z przyjemnością. Jest ponury jak tundra, a jego postacie brudasów znacznie przewyższają liczebnie jego gwiezdnych obywateli, ale Philip Marlowe jest lakonicznym przewodnikiem po zoo naprawdę interesujących zwierząt".