Ulica Miguela

Opinie czytelników

Recenzje „Miguel Street” autorstwa V.S. Naipaula przedstawiają książkę, która w żywy i humorystyczny sposób ukazuje życie zubożałych postaci w Trynidadzie. Czytelnicy doceniają zabawne i wnikliwe szkice postaci oraz wykorzystanie lokalnego dialektu. Pojawiają się jednak pewne uwagi krytyczne dotyczące osobistych przekonań Naipaula i stylu pisania, w szczególności męczącego używania dialektu w długich fragmentach. Pomimo tych zastrzeżeń, książka jest ceniona ze względu na swoją imponującą fabułę i głębię.

⬤ Żywe i barwne szkice postaci, które odzwierciedlają życie w Trynidadzie.
⬤ Humorystyczny i satyryczny styl pisania z zapadającymi w pamięć postaciami.
⬤ Wciągający styl opowiadania historii, który jest zrozumiały nawet dla osób niezaznajomionych z kulturą Karaibów.
⬤ Umiejętne wykorzystanie lokalnego dialektu zwiększa autentyczność postaci.
⬤ Powszechnie uważana za ważne dzieło w literaturze karaibskiej i prekursora Nagrody Nobla dla Naipaula.

⬤ Kontrowersyjne osobiste przekonania Naipaula mogą przeszkadzać niektórym czytelnikom.
⬤ Długie fragmenty w dialekcie mogą stać się nużące.
⬤ Niektórzy stwierdzili, że części opowiadań brakuje głębi lub edycji.
⬤ Kilku czytelników wyraziło pragnienie bardziej kulminacyjnego zakończenia.

(na podstawie 111 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Miguel Street

Zawartość książki:

Czuła, zabawna powieść napisana z werwą Dickensa i pasją Czechowa, rozgrywająca się podczas II wojny światowej w opuszczonej dzielnicy stolicy Trynidadu i opowiadana przez bezimiennego chłopca - od autora nagrodzonego Nagrodą Nobla.

„Jeden z niewielu współczesnych pisarzy, o których możemy mówić w kategoriach wielkości”. -- Newsday

„Nieznajomy mógł przejechać przez Miguel Street i po prostu powiedzieć 'Slumsy! ”, ponieważ nie widział nic więcej”. Ale dla jej mieszkańców ten zakątek stolicy Trynidadu jest kompletnym światem, w którym każdy jest zupełnie inny od wszystkich innych. Jest stolarz Popo, który zaniedbuje swoje źródło utrzymania, aby zbudować „rzecz bez imienia”. Jest Man-man, który od ubiegania się o urząd publiczny do inscenizacji własnego ukrzyżowania, i przerażająca Wielka Stopa, łobuz ze szklanymi kanałami łzowymi. Jest też urocza pani Hereira, będąca w niewoli swojego potwornego męża. Ta delikatna, zabawna wczesna powieść jest dziełem rtęciowych zmian nastroju, na przemian słodko melancholijnych i anarchicznie zabawnych. Przepełnia ją życie na każdej stronie.