The Middle Passage: Karaiby w nowej odsłonie

Opinie czytelników

Recenzje książki V.S. Naipaula podkreślają jej wciągającą narrację, humor i wnikliwe komentarze na temat kultury Karaibów i kwestii postkolonialnych. Podczas gdy wielu czytelników docenia unikalną perspektywę Naipaula i mistrzowskie pisarstwo, niektórzy uważają, że książka stanowi wyzwanie, jest przestarzała lub brakuje jej struktury.

⬤ Trzymająca w napięciu narracja
⬤ pełna humoru i mądrości
⬤ wnikliwe spojrzenie na kulturę Karaibów
⬤ mistrzowskie pisarstwo
⬤ bogaty kontekst historyczny
⬤ dobra dla podróżników szukających podstawowych informacji.

⬤ Nieco wymagająca lektura, szczególnie dla nowicjuszy
⬤ może wydawać się przestarzała
⬤ brak prawdziwej struktury
⬤ obserwacje mogą być powtarzalne
⬤ pewne uwagi krytyczne dotyczące portretów rasowych.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Middle Passage: The Caribbean Revisited

Zawartość książki:

Od nagrodzonego Nagrodą Nobla autora pochodzi klasyk współczesnego pisarstwa podróżniczego - zręczny portret Trynidadu i czterech sąsiednich karaibskich społeczeństw wciąż nawiedzanych przez dziedzictwo niewolnictwa i kolonializmu.

„Należy do tej samej kategorii pisarstwa podróżniczego, co książki Lawrence'a o Włoszech, Greene'a o Afryce Zachodniej i Pritchetta o Hiszpanii”. -- New Statesman.

W 1960 roku rząd Trynidadu zaprosił V.S. Naipaula do ponownego odwiedzenia rodzinnego kraju i spisania swoich wrażeń. W The Middle Passage Naipaul obserwuje, jak trynidadzka publiczność filmowa wita pojawienie się Humphreya Bogarta okrzykami „To jest człowiek!”. „Zapuszcza się do trynidadzkich slumsów, które są tak obskurne, że miejscowi nazywają je Strefą Gazy. Śledzi rasistowską kampanię wyborczą w Gujanie Brytyjskiej (obecnie Gujana) i zachwyca się galijską pretensjonalnością społeczeństwa Martyniki, które utrzymuje, że jego drogi są przedłużeniem francuskich dróg krajowych. A przez cały czas relacjonuje upiorne epizody z kolonialnej przeszłości regionu i pokazuje, w jaki sposób nadal wpływają one na jego język, politykę i wartości. Rezultatem jest dzieło o powieściowej żywotności i olśniewającej przenikliwości, które ukazuje Naipaula u szczytu jego możliwości.