Ocena:
Recenzje odzwierciedlają szeroki zakres opinii na temat książki, podkreślając skomplikowany styl pisania Jamesa i głębię jego eksploracji postaci. Niektórzy czytelnicy uważają, że jego praca jest zachwycającym wyzwaniem, podczas gdy inni zmagają się z jej słownością i złożonością.
Zalety:Wielu czytelników docenia zapierający dech w piersiach język i kunszt strukturalny Henry'ego Jamesa. Książka jest postrzegana jako przemyślane badanie relacji i dynamiki społecznej, a niektórzy zauważają jej potencjał jako wczesnego przykładu postmodernistycznego pisarstwa. Dla tych, którzy lubią zawiłe i złożone narracje, książka może być intelektualnie stymulująca i satysfakcjonująca.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst jest zbyt rozwlekły, niejasny i nużący, co prowadzi do frustracji. Niektórzy wspominają, że fabuła wydaje się nieistniejąca lub niejasna, z tajemniczymi zdaniami, które mogą zniechęcać do czytania. Wydaje się, że wymaga to wysokiego poziomu zaangażowania w tekst, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
The Sacred Fount: Novel
Jedna z najbardziej hipnotyzujących i niezwykłych powieści Henry'ego Jamesa, The Sacred Fount (1901), rozgrywa się podczas weekendowego przyjęcia w wielkim angielskim wiejskim domu Newmarch. Tutaj James prowadzi czytelnika dziwaczną ogrodową ścieżką.
The Sacred Fount - jego jedyna powieść wykorzystująca narratora pierwszoosobowego - oddaje nas w ręce obsesyjnego powieściopisarza (nigdy nie nazwanego i nigdy nie opisanego, ale być może znajomego), który wykrywa niepokojące zmiany w swoich znajomych. Kobieta znana ze swojego lanu straciła opanowanie, nudny mężczyzna jest czarujący, przyjaciel nagle się postarzał, zwykła kobieta błyszczy. Tam, gdzie jedno się poprawia, inne wydaje się cierpieć.
Z „zanurzeniami wglądu”, „tak bezszelestnymi i strzeżonymi, jakbym uwięził ptaka”, narrator śledzi swoich gości przez weekend, gorliwie próbując nadać sens temu, w co wierzy, że są to rzeczywiste wymiany siły życiowej. „Święte źródło”, jak zauważył R.
P. Blackmur, „jest tajemnicą mocy, która przechodzi między nami, wyczerpując nas lub przywracając, w przyjaźni, w miłości, nawet w bardziej publicznych relacjach.....
Tutaj jest piękna, krytyczna praca polegająca na uzewnętrznianiu tej tajemnicy „. "
