Teorie dystynkcji: Redeskrypcja opisów nowoczesności

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają teorie Luhmanna, kładąc nacisk na jego złożone idee dotyczące systemów samoreferencyjnych i rozróżnienia między systemem a środowiskiem. Chociaż książka stanowi solidny punkt wejścia do jego pracy i jest chwalona za wybór pism i wskazówek dla czytelników, spotyka się również z krytyką za zbyt abstrakcyjną i pozbawioną merytorycznej treści socjologicznej.

Książka oferuje wyselekcjonowany wybór pism Luhmanna wraz z pomocnym wprowadzeniem, dzięki czemu jest przystępna dla nowych czytelników. Stanowi ona wyzwanie dla konwencjonalnych ram intelektualnych i otwiera dyskusje na temat złożonych powiązań w systemach. Teksty te są uważane za niezbędne do zrozumienia teorii autopoiesis i zamknięcia operacyjnego Luhmanna.

Pisma te mogą być trudne do zrozumienia, a niektórzy uważają, że brakuje im głębi w socjologii i krytykują skupienie się Luhmanna na pustym filozofowaniu. Krytycy twierdzą również, że ramy Luhmanna redukują kulturę do zwykłej struktury społecznej, a koncepcja „opisywania opisów” jest postrzegana jako ograniczająca perspektywa, która zaniedbuje ontologię i etykę.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Theories of Distinction: Redescribing the Descriptions of Modernity

Zawartość książki:

Eseje zawarte w tym tomie autorstwa czołowego niemieckiego teoretyka społecznego końca XX wieku formułują to, co uważał za warunki wstępne dla adekwatnej teorii nowoczesnego społeczeństwa.

Pierwsze dwa eseje dotyczą nowoczesnej europejskiej tradycji filozoficznej i naukowej, w szczególności teorii Edmunda Husserla. Kolejne cztery eseje dotyczą kluczowego pojęcia obserwacji zdefiniowanego przez Luhmanna. Badają one historię paradoksu jako problemu logicznego i historycznie uwarunkowanej cechy retoryki; dekonstruują myślenie Jacquesa Derridy, zwłaszcza jego przywiązanie do języka; omawiają użyteczność Praw Formy Spencera Browna; i oceniają konsekwencje obserwacji i paradoksu dla epistemologii.

Kolejne eseje przedstawiają teorię komunikacji Luhmanna i jego artykulację różnicy między myślą a komunikacją, różnicy, która wyjaśnia jedną z najbardziej radykalnych i kontrowersyjnych tez Luhmanna, że jednostka nie tylko nie stanowi podstawowego elementu społeczeństwa, ale jest z niego całkowicie wykluczona, usytuowana zamiast tego w środowisku systemu społecznego. Książka kończy się polemiką z krytyczną myślą szkoły frankfurckiej powojennej niemieckiej myśli społecznej.