Rzeczywistość środków masowego przekazu

Opinie czytelników

Książka Niklasa Luhmanna „The Reality of the Mass Media” analizuje złożoną rolę mediów masowych we współczesnym społeczeństwie, koncentrując się na ich samoreplikujących się systemach i ich funkcji w kształtowaniu percepcji. Książka oferuje odrębne spojrzenie na to, w jaki sposób media masowe konstruują rzeczywistość, a nie tylko ją odzwierciedlają, wraz z wglądem w dynamikę wiadomości, reklamy i rozrywki jako podsystemów społeczeństwa.

Książka jest znana jako przystępne wprowadzenie do teorii Luhmanna, dzięki czemu złożone idee stają się bardziej zrozumiałe. Zapewnia cenny wgląd w rolę mediów masowych i ich wewnętrzne mechanizmy, sprzyjając głębszemu zrozumieniu, w jaki sposób komunikacja i przetwarzanie informacji zachodzą w społeczeństwie. Czytelnicy doceniają prowokacyjny charakter argumentów Luhmanna i interdyscyplinarność wplecioną w tekst, łączącą socjologię z cybernetyką i innymi dziedzinami.

Kilku czytelników wspomina o teoretycznej gęstości i złożoności tekstów Luhmanna, sugerując, że mogą one stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych z jego ideami. Niektórzy krytycy zauważają, że poglądy Luhmanna mogą być postrzegane jako zbyt cyniczne lub lekceważące ludzką sprawczość w systemach medialnych, a krytyka wiadomości może wydawać się ostra. Ponadto istnieją odniesienia do innych prac, których nakład został wyczerpany, co ogranicza dostęp do rozszerzonej nauki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Reality of the Mass Media

Zawartość książki:

W The Reality of the Mass Media Luhmann rozszerza swoją teorię systemów społecznych - zastosowaną w swoich wcześniejszych pracach do gospodarki, systemu politycznego, sztuki, religii, nauk ścisłych i prawa - o badanie roli mediów masowych w konstruowaniu rzeczywistości społecznej.

Luhmann twierdzi, że system mediów masowych jest zbiorem rekurencyjnych, samoreferencyjnych programów komunikacyjnych, których funkcje nie są determinowane przez zewnętrzne wartości prawdomówności, obiektywizmu lub wiedzy, ani przez konkretne interesy społeczne lub dyrektywy polityczne. Twierdzi on raczej, że system mediów masowych jest regulowany przez wewnętrzny kod informacja/nieinformacja, który umożliwia systemowi wybieranie informacji (wiadomości) z własnego środowiska i przekazywanie tych informacji zgodnie z własnymi kryteriami refleksyjnymi.

Pomimo swojej autoreferencyjnej jakości, Luhmann opisuje media masowe jako jeden z kluczowych systemów poznawczych współczesnego społeczeństwa, za pomocą którego społeczeństwo konstruuje iluzję własnej rzeczywistości. Rzeczywistość mediów masowych, jak twierdzi, pozwala społeczeństwom przetwarzać informacje bez destabilizacji ról społecznych lub nadmiernego obciążania aktorów społecznych. Tworzy szeroki rezerwuar (pamięć) opcji dla przyszłej koordynacji działań i zapewnia parametry stabilizacji politycznej reprodukcji społeczeństwa, ponieważ tworzy ciągły samoopis świata, wokół którego współczesne społeczeństwo może się orientować.

W swojej dyskusji na temat mediów masowych Luhmann rozwija teorię komunikacji, w której komunikacja nie jest postrzegana jako akt szczególnej świadomości ani medium integrujących norm społecznych, ale jedynie jako kody techniczne, za pomocą których operacje systemowe układają się i utrwalają.