Teoria społeczeństwa, tom 2

Opinie czytelników

Książka „The Supremacy of Society and Social Systems” autorstwa Luhmanna jest złożonym dziełem socjologicznym, które zagłębia się w teorię systemów dynamicznych, zróżnicowanie społeczne i wzajemne oddziaływanie różnych czynników społecznych. Opiera się na wcześniejszych tomach i wymaga zaangażowania się w podstawowe teksty, aby w pełni docenić jego głębię. Krytycznie analizuje różne kwestie w socjologii, w tym wpływ mediów masowych i postmodernizmu.

Książka prezentuje błyskotliwe badania socjologiczne, oferując głębokie i zniuansowane zrozumienie systemów społecznych. Spostrzeżenia Luhmanna na temat strukturalnych powiązań, moralności i naukowych poszukiwań w socjologii są przekonujące. Wykorzystanie rzeczywistych przykładów z europejskich społeczeństw i globalnego kontekstu wzbogaca analizę.

Złożoność idei Luhmanna sprawia, że są one trudne do zrozumienia, co może zniechęcić niektórych czytelników. Książka zakłada również wcześniejszą znajomość jego wcześniejszych prac, które mogą nie być dostępne dla wszystkich.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Theory of Society, Volume 2

Zawartość książki:

Ten drugi tom dwuczęściowej pracy końcowej Niklasa Luhmanna został po raz pierwszy opublikowany w języku niemieckim w 1997 roku.

Stanowi on kulminację jego trzydziestoletniego teoretycznego projektu rekonceptualizacji socjologii i oferuje kompleksowy opis współczesnego społeczeństwa. Zaczynając od opisu płynności znaczenia i odpowiednio wysokiego prawdopodobieństwa udanej komunikacji, Luhmann analizuje szereg mediów komunikacyjnych, w tym język, pismo, prasę drukarską i media elektroniczne, a także "media sukcesu", takie jak pieniądze, władza, prawda i miłość, z których wszystkie tworzą strukturę tej płynności i umożliwiają komunikację.

Książka stawia pytania o to, co powoduje powstanie funkcjonalnie zróżnicowanych systemów społecznych, jak one ewoluują i jak powstają ruchy społeczne, organizacje i wzorce interakcji. Szczególną uwagę poświęcono pojawieniu się komputera i jego sieci, które wywołały potencjalnie dalekosiężne procesy restrukturyzacji. Ostatni rozdział poświęcony semantyce samoopisu nowoczesnego społeczeństwa żegna się z przestarzałymi podejściami teoretycznymi "starej Europy" - to znaczy z ontologicznymi, holistycznymi, etycznymi i krytycznymi interpretacjami społeczeństwa - i argumentuje, że pojęcia takie jak "naród", "podmiot" i "ponowoczesność" są znacznie przereklamowane.

W ich miejsce "społeczeństwo" - od dawna uważane przez socjologów za termin podejrzany, otwarty na wszelkiego rodzaju reifikacje - jest definiowane w kategoriach czysto operacyjnych. Jest to zawsze niepewna odpowiedź na pytanie, co dalej we wszystkich obszarach komunikacji.