Tańczące dłonie: Jak Teresa Carreo grała na fortepianie dla prezydenta Lincolna

Opinie czytelników

Dancing Hands to pięknie ilustrowana biografia Teresy Carreno, wybitnej pianistki z Wenezueli. Książka ukazuje jej podróż w niesieniu radości innym poprzez muzykę, nawet w obliczu osobistych i historycznych wyzwań, takich jak wojna i strata. Proza jest poetycka i dostosowana do wieku dzieci, dzięki czemu jest zarówno edukacyjna, jak i inspirująca, szczególnie w Miesiącu Historii Latynosów.

Książka zawiera wspaniałe, żywe ilustracje, które pięknie uzupełniają tekst. Jest dobrze napisana poetyckim językiem, który urzeka dzieci i zachęca do dyskusji na różne tematy, w tym muzykę, wojnę i odporność. Jest uważana za cenny dodatek do bibliotek klasowych i domowych. Recenzenci podkreślali jej emocjonalną głębię i pozytywne przedstawienie doświadczeń imigrantów.

Niektórzy recenzenci nie wspomnieli o żadnych znaczących wadach; jednak tematy wojny i śmierci mogą być uważane za ciężkie dla bardzo młodych czytelników, co może wymagać przemyślanej dyskusji ze strony dorosłych. Ponadto złożoność języka może stanowić wyzwanie dla młodszych dzieci lub tych, które nie czytają jeszcze samodzielnie.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dancing Hands: How Teresa Carreo Played the Piano for President Lincoln

Zawartość książki:

Zdobywca nagrody Pura Belpr Illustrator Award

A Kirkus Reviews Best Picture Book

Margarita Engle i Rafael L pez opowiadają historię Teresy Carre o, cudownego dziecka, które grało na fortepianie dla Abrahama Lincolna, za pomocą wzniosłych słów i oszałamiających ilustracji.

Jako mała dziewczynka Teresa Carre o uwielbiała pozwalać swoim dłoniom tańczyć po pięknych klawiszach fortepianu. Gdy czuła się smutna, muzyka dodawała jej otuchy, a gdy była szczęśliwa, pianino pomagało jej dzielić się tą radością. Wkrótce pisała własne piosenki i występowała w wielkich katedrach. Potem rewolucja w Wenezueli zmusiła jej rodzinę do ucieczki do Stanów Zjednoczonych. Teresa czuła się samotna w tym nieznanym miejscu, gdzie niewielu ludzi, których spotkała, mówiło po hiszpańsku. Co najgorsze, w jej nowym domu również toczyły się walki - wojna domowa.

Mimo to Teresa nadal grała i wkrótce stała się sławna jako utalentowana pianistka, która potrafiła zagrać wszystko, od piosenki ludowej po sonatę. W rzeczywistości była tak sławna, że prezydent Abraham Lincoln chciał, aby zagrała w Białym Domu Jednak czy w kraju rozdartym wojną muzyka Teresy może przynieść pocieszenie tym, którzy najbardziej tego potrzebują?