Pochwała szaleństwa - Erasmus: Pathways To The Past

Opinie czytelników

W „Pochwale szaleństwa” Erazm przedstawia satyryczną krytykę klas wyższych i instytucji religijnych XVI wieku poprzez postać Szaleństwa. Jego dowcipna proza oferuje humor i wnikliwe komentarze, choć może być trudna do odczytania ze względu na długie zdania i skomplikowany język. Recenzje podkreślają zarówno radość, jak i frustrację wśród czytelników, z których niektórzy doceniają humor i intelekt, podczas gdy inni uważają je za nużące lub źle przetłumaczone.

Pisarstwo Erazma jest chwalone za dowcip, humor i wnikliwe komentarze na temat norm społecznych i praktyk religijnych. Wielu czytelników uznało książkę za zabawną i refleksyjną, zauważając, że jest to przyjemna lektura dla tych, którzy chcą zaangażować się w jej złożoność. Geniusz Erazma i kontekst historyczny również zostały docenione, dodając głębi lekturze.

Kilku recenzentów zwróciło uwagę na trudności w czytaniu tekstu ze względu na jego długie zdania i archaiczny język, co czyni go mniej przystępnym, zwłaszcza dla współczesnych czytelników. Niektórzy uznali go za nużący i uważali, że wymaga zbyt wiele wysiłku, aby go docenić. Pojawiły się skargi na słabe tłumaczenia i problemy z fizycznymi kopiami, co wpłynęło na ogólną przyjemność z gry.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

In Praise of Folly - Erasmus: Pathways To The Past

Zawartość książki:

"Pochwała szaleństwa" autorstwa holenderskiego humanisty i uczonego Desideriusa Erasmusa jest uważana za jedno z najważniejszych dzieł literatury w cywilizacji zachodniej. Esej jest klasycznym dziełem satyrycznym w stylu Lucjana, starożytnego greckiego satyryka, w którym Bogini Szaleństwa wychwala zalety frywolności i pobłażania swoim namiętnościom, następnie przechodzi do mrocznej pochwały złudzeń i szaleństwa, a na koniec przechodzi do satyrycznego badania chrześcijańskich przesądów i zepsucia duchowieństwa. W humorystyczny sposób "Pochwała szaleństwa" ujawnia chciwość i nadużycia władzy Kościoła rzymskokatolickiego w tamtym czasie i jest postrzegana jako katalizator reformacji protestanckiej.

Desiderius Erasmus z Rotterdamu (1466-1536) był znany jako książę humanistów - choć był teologiem, katolickim księdzem i czołowym europejskim uczonym swoich czasów. Pisma Erazma, bliskiego przyjaciela Sir Thomasa More'a, wywarły silny wpływ na rosnący ruch na rzecz zmian w chrześcijańskiej Europie, zarówno luterańskiej, jak i kontrreformacyjnej. Te dwa eseje należą do jego najważniejszych i najbardziej znanych dzieł.

"Pochwała szaleństwa", napisana po łacinie w 1509 roku i wypowiedziana przez boginię Szaleństwa (która jest orędowniczką żywego korzystania z życia), była odważną satyrą (w ostrożnym współczesnym środowisku) nie tylko na zachodnie tradycje klasyczne, ale także na Kościół katolicki. Dedykowany samemu More'owi, Erasmus w dowcipny sposób zakwestionował zakorzenione poglądy w tak szczerym (i humanistycznym) stylu, że mogło to doprowadzić go do bezpośredniego konfliktu z papiestwem. Na szczęście papieżowi, Leonowi X, humor i wyzwanie przypadły do gustu.