Patrice Lumumba: Życie i dziedzictwo panafrykańskiego polityka, który został pierwszym premierem Konga

Opinie czytelników

Książka zawiera przegląd belgijskiej inwazji na Kongo i podkreśla życie Patrice'a Lumumby, ale została skrytykowana za swoją prezentację i długość.

Pouczająca i dobrze napisana, interesująca treść historyczna, odpowiada na pytania dotyczące Konga Belgijskiego.

Zbyt krótka i cienka, przypomina raczej magazyn niż książkę, postrzegana jako belgijska propaganda, słabo zaprezentowana z niskiej jakości zdjęciami, rozczarowanie jakością fizyczną.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Patrice Lumumba: The Life and Legacy of the Pan-African Politician Who Became Congo's First Prime Minister

Zawartość książki:

*Zawiera zdjęcia.

*Zawiera zasoby internetowe i bibliografię do dalszej lektury.

"Bez godności nie ma wolności, bez sprawiedliwości nie ma godności, a bez niezależności nie ma wolnych ludzi". - Patrice Lumumba.

Współczesna historia Afryki była do niedawna pisana w imieniu rdzennych ras przez białego człowieka, który siłą wkroczył na kontynent w szczególnie pychistycznej i dynamicznej fazie europejskiej historii. W 1884 roku książę Otto von Bismarck, kanclerz Niemiec, zebrał pełnomocników wszystkich głównych mocarstw Europy, aby zająć się kolonizacją Afryki w taki sposób, aby uniknąć prowokacji wojennej. To wydarzenie - znane jako konferencja berlińska z lat 1884-1885 - wywołało zjawisko, które stało się znane jako walka o Afrykę. Konferencja ustanowiła dwie fundamentalne zasady przejęcia Afryki przez Europę. Pierwszą z nich było to, że żadne uznanie aneksji nie zostanie przyznane bez dowodu praktycznej okupacji, a po drugie, że praktyczna okupacja zostanie uznana za niezgodną z prawem bez formalnego apelu o ochronę złożonego w imieniu terytorium przez jego przywódcę, który to apel musi zostać utrwalony na papierze w formie traktatu prawnego.

Jedna z najbardziej kontrowersyjnych prób kolonizacji miała miejsce w Kongo, które wciąż przywołuje kontrastujące obrazy dżungli, dzikiej przyrody, watażków, wojen domowych, krwawych diamentów i trwającej anarchii wojen etnicznych i plemiennych. Rzeczywiście, rozległy obszar Konga pozostaje jednym z najbardziej enigmatycznych i mało znanych regionów Afryki. Jest to również niezaprzeczalnie oryginalne afrykańskie państwo upadłe. Kongo przez pokolenia doświadczało rządów watażków, przemocy między grupami etnicznymi i braku bezpieczeństwa, szczególnie w odległej i odizolowanej wschodniej części kraju.

Oryginalna nazwa regionu wywodzi się od Królestwa Kongo, przedkolonialnej potęgi, która rządziła ograniczonym regionem otaczającym i rozciągającym się na południe od ujścia rzeki Kongo. Pierwszymi Europejczykami, którzy odkryli ujście rzeki Kongo, byli Portugalczycy, którzy stopniowo eksplorowali wybrzeże Afryki pod koniec XV wieku i nawiązali stosunki dyplomatyczne i handlowe z Królestwem Kongo, zanim przejęli kontrolę nad tym, co później stało się Portugalską Afryką Zachodnią, a później Angolą. W tym momencie historii europejskie potęgi handlowe były naprawdę zainteresowane tylko handlem, w szczególności handlem niewolnikami na Atlantyku, i nie było zbytniej zachęty do penetrowania głębi lądu. Portugalczycy nie podjęli zatem żadnych szczególnych wysiłków, aby zbadać rzekę Kongo dalej w głąb lądu niż Góry Kryształowe lub rozległy region bystrzy, który zwykle osłaniał wnętrze od wybrzeża. Przez pokolenia Portugalczycy po prostu handlowali na wybrzeżu, podczas gdy to, co leżało poza nim w ciemnym wnętrzu, pozostało kwestią mitu i spekulacji.

W naturze wycofywania się Belgii z Afryki leżało to, że władza była zasadniczo przekazywana pierwszemu w kolejce do jej otrzymania. Bardzo niewiele ze starannego przygotowania, które charakteryzowało brytyjskie wycofanie się z Afryki, było widoczne w Kongu, w dużej mierze ze względu na fakt, że belgijski system administracji nie pozwalał na stopniowe wprowadzanie kongijskich pracowników na szczebel wykonawczy, więc nie było nikogo przeszkolonego ani doświadczonego w kierowaniu rządem, który byłby w stanie przejąć władzę od odchodzących Belgów. To samo dotyczyło zresztą sił zbrojnych.

Jak się okazało, pierwszym w kolejce do przejęcia władzy był wysoki, postawny ideolog o nazwisku Patrice Lumumba. Choć miał zaledwie 35 lat, jego życie było już pełne ideologii, polityki i chaosu, a sytuacja miała stać się jeszcze bardziej burzliwa, gdy został przywódcą Konga.

Patrice Lumumba: The Life and Legacy of the Pan-African Politician Who Became's First Prime Minister of Congo" (Życie i dziedzictwo panafrykańskiego polityka, który został pierwszym premierem Konga) to spojrzenie na jednego z najważniejszych afrykańskich przywódców XX wieku.