Księga Duchów

Opinie czytelników

Książka „The Spirits Book” autorstwa Allana Kardeca to prowokujący do myślenia tekst duchowy, który wywarł pozytywny wpływ na wielu czytelników, oferując wgląd w życie, śmierć i duchowość. Jednak niektórzy czytelnicy uważają ją za trudną do zrozumienia i kwestionują jej ważność.

Wielu czytelników doświadczyło głębokich osobistych zmian i spostrzeżeń po przeczytaniu książki, stwierdzając, że jest ona dobrze zorganizowana, prowokująca do myślenia i oferuje otwierające oczy informacje na temat duchowości i praw natury. Jest uważana za lekturę obowiązkową dla osób zainteresowanych spirytyzmem i duchowością.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest trudna do zrozumienia ze względu na skomplikowany język i powtarzające się wyjaśnienia. Niektórzy są rozczarowani brakiem prostych pytań i uważają ją za stratę czasu i pieniędzy. Istnieją również obawy co do jej ważności i znaczenia niektórych przestarzałych twierdzeń.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Spirits Book

Zawartość książki:

"The Spirits Book" (1857), napisana przez Allana Kardeca, jest powszechnie uważana za najważniejsze dzieło w kanonie "spirytystycznym". Jest to pierwsza z serii pięciu książek napisanych przez Kardeca, które są wspólnie znane jako "kodyfikacja spirytystyczna". Chociaż pozostałe cztery książki: "Księga medium", "Ewangelia według spirytyzmu", "Niebo i piekło" oraz "Księga Rodzaju według spirytyzmu" mają ogromne znaczenie dla ruchu spirytystycznego, to właśnie "Księga Duchów" określa doktrynę systemu wierzeń. Ruch spirytystyczny został założony przez Allena Kardeca i chociaż jego korzenie sięgają spirytyzmu, istnieją różnice w wierzeniach. Najważniejszą z tych różnic jest wiara spirytystów w reinkarnację. Chociaż niektórzy spirytyści wierzą w reinkarnację, a niektórzy nie, wszyscy spirytyści uważają ją za podstawową prawdę swojej ideologii. W latach pięćdziesiątych XIX wieku, badając życie pozagrobowe, Kardec komunikował się w sansach z kolekcją duchów o nazwie "Duch Prawdy", które omawiały wiele ważnych tematów, takich jak życie po śmierci, dobro i zło, wszechświat i pochodzenie duchów, między innymi. Do "Ducha Prawdy" należało wielu wielkich myślicieli historycznych, takich jak Tomasz z Akwinu, Wolter i Augustyn z Hippony.

Z biegiem czasu i po kilku sesjach z grupą Kardec zebrał wystarczającą ilość informacji, aby przekonać go o życiu po śmierci i był zmuszony szerzyć nauki "Ducha Prawdy". "Skodyfikował" ich komentarze i wymienił je jako odpowiedzi na pytania i to jest treść "Księgi Duchów". Tematy omawiane przez Kardeca za pośrednictwem "Ducha Prawdy" położyły podwaliny pod filozofię spirytystyczną, a wszystkie koncepcje, które stały się i nadal są kluczowe dla myślenia ruchu, mają swoją genezę w książce. Postuluje się wiarę, że istnieje jedna Najwyższa Istota, Bóg, który stworzył wszystko we wszechświecie. Według tekstu diabeł nie istnieje, a Jezus jest posłańcem Boga. Chociaż książka nie odnosi się do Jezusa jako syna Bożego i nie wspomina o "niepokalanym poczęciu", jest on uważany za doskonałego posłańca Boga i należy przestrzegać jego nauk. Reinkarnacja i przetrwanie duszy po śmierci są istotnymi wierzeniami i stwierdza się, że to dzięki reinkarnacji uczy się lekcji, które można zabrać do następnego życia i że każde życie przybliża duszę do doskonałości. Według książki człowiek składa się z trzech oddzielnych elementów: ciała, ducha i ciała duchowego. Duch również poprzedza materię wszechświata i przetrwa ją.

Po opublikowaniu "Księgi Duchów" doktryna spirytystyczna Kardeca zaczęła się zakorzeniać, najpierw we Francji, skąd rozprzestrzeniła się na całą Europę i trafiła do Ameryki Północnej. Najbardziej znacząca była jednak reakcja na spirytyzm w Ameryce Południowej. W Brazylii ruch spirytystyczny ogarnął cały kraj i do dziś jest jedną z głównych religii tego kraju, a miliony zwolenników Kardeca z Brazylii co roku odwiedzają jego nagrobek w Paryżu.