Kobieta leworęczna

Opinie czytelników

Książka przedstawia narrację o kobiecie, która decyduje się odejść od męża, próbując zbudować życie dla siebie i swojego dziecka pośród tematów samotności i osobistej sprawczości. Wielu recenzentów uznało jednak narrację za zimną, bezosobową i pozbawioną głębi.

Niektórzy czytelnicy docenili dziwaczną i bezpośrednią naturę tej historii, uznając ją za przyjemną pomimo jej surowości. Autentyczność w przedstawianiu codziennego życia i emocji została uznana za mocną stronę.

Wielu recenzentów uznało książkę za nudną, bezsensowną i zimną. Styl pisania został opisany jako bezosobowy, a postacie wydawały się robotyczne i pozbawione głębi. Fabuła została skrytykowana za pospolitość, a ogólne wrażenia z lektury opisano jako wyobcowane i uproszczone.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Left-Handed Woman

Zawartość książki:

Młoda kobieta zmaga się z samotnością i wyobcowaniem w podróży, by znaleźć własne życie poza byciem żoną i matką w nagrodzonej Nagrodą Nobla książce Petera Handke „The Left-Handed Woman”.

Pewnego wieczoru, gdy Marianne i jej mąż Bruno jedzą razem kolację, aby uczcić jego powrót z podróży służbowej, Marianne słucha jego przemówienia i nagle zdaje sobie sprawę, że Bruno ją opuści. Czy to w tym momencie, czy w nadchodzących latach, zostanie opuszczona. Marianne instynktownie wie, że musi zadbać o siebie i swojego małego syna teraz, zanim nadejdzie ten czas.

Odsyła Bruna i zaczyna żyć samotnie, początkowo przeżywając chwile paniki, niespokojnie błąkając się po dusznych pokojach. Bezruch domu ją nuży i zaczyna chodzić na długie spacery lub odwiedzać swoją bliską przyjaciółkę, Franziskę.

Stopniowo to, co zaczęło się jako samolubna ucieczka od perspektyw na przyszłość, staje się w rzeczywistości wyzwoleniem. Środowisko, którego zawsze nienawidziła - ziemia niczyja identycznych domów, z zaciągniętymi zasłonami - ustępuje; jej relacje z bliskimi jej osobami stają się mniej zagrażające, mniej potrzebne; a Marianne znajduje nowy wzór dla swojego życia i siłę, by iść dalej samotnie.

Handke sam zaadaptował powieść na film o tym samym tytule w 1978 roku.