Jeden, nikt i sto tysięcy

Opinie czytelników

Książka jest dogłębną eksploracją tożsamości osobistej, komunikacji i płynnej natury jaźni przez pryzmat filozoficzny i psychologiczny. Prowokuje do przemyśleń na temat postrzegania siebie i tego, jak postrzegają nas inni, zawierając bogaty gobelin pomysłów, które rezonują z czytelnikami długo po jej zakończeniu. Pomimo pewnych obaw, wielu recenzentów uważa ją za wciągającą i prowokującą do myślenia.

⬤ Dobrze napisana z jasnym zrozumieniem osobistej tożsamości
⬤ wciągająca i prowokująca do myślenia
⬤ idee pozostają z czytelnikiem
⬤ humorystyczna, ale głęboka
⬤ świetna jakość produktu
⬤ doskonała do autorefleksji
⬤ gorąco polecana przez kilku czytelników.

⬤ Niektóre egzemplarze są w złym stanie fizycznym
⬤ niektórzy czytelnicy uważają ją za powtarzalną
⬤ nie jest to łatwa lektura i może wymagać skupionej uwagi
⬤ nie wszyscy zgadzają się co do jej świetności, z różnymi opiniami na temat jej głębi.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

One, No One, and One Hundred Thousand

Zawartość książki:

Fikcja.

Tłumaczenie z języka włoskiego: William Weaver. Niezwykła ostatnia powieść Luigiego Pirandello rozpoczyna się, gdy żona Vitangelo Moscardy zauważa, że nos Vitangelo przechyla się w prawo.

Ta zwykła interakcja pobudza bezrobotnego, zamożnego narratora powieści do zbadania siebie, sposobu, w jaki postrzega innych i sposobu, w jaki inni postrzegają jego. Na początku zauważa tylko niewielkie różnice w tym, jak postrzega siebie i jak postrzegają go inni; ale jego samokontrola szybko staje się nieustępliwa, oszałamiająca, prowadząc do często mrocznie komicznych rezultatów, gdy Vitangelo decyduje, że musi zburzyć tę wersję siebie, którą widzą inni. Pirandello powiedział o swojej powieści z 1926 roku, że dotyczy ona dezintegracji osobowości.

Dochodzi do najbardziej ekstremalnych wniosków, najdalszych konsekwencji. Rzeczywiście, jego niepokojący humor i egzystencjalny rozbiór współczesnej tożsamości znajdują odpowiedniki w trylogii Molloy Samuela Becketta oraz dziełach Thomasa Bernharda i Vladimira Nabokova.