Jak być złym cesarzem: Starożytny przewodnik po naprawdę strasznych przywódcach

Opinie czytelników

Recenzje książki ujawniają mieszankę opinii, przy czym niektórzy czytelnicy uważają ją za przyjemną i pouczającą, podczas gdy inni krytykują ją za zbytnie uproszczenie i brak głębi.

Książka jest opisywana jako świetna lektura i doskonałe wprowadzenie do pism Suetoniusza. Czytelnicy docenili zredagowane fragmenty Suetoniusza, które koncentrują się na intrygujących historiach niesławnych cesarzy, a także skuteczne wprowadzenie Josiaha Osgooda.

Krytycy twierdzą, że książka jest zbyt droga i oferuje uproszczone, „łatwe do upieczenia” tłumaczenie Suetoniusza. Niektórzy uważali, że jest to rozwodniony opis życia cesarzy z niewystarczającym kontekstem, skupiający się głównie na ich negatywnych cechach.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How to Be a Bad Emperor: An Ancient Guide to Truly Terrible Leaders

Zawartość książki:

Co zrobiłby Kaligula? Czego najgorsi rzymscy cesarze mogą nas nauczyć o tym, jak nie przewodzić.

Jeśli najnowsza historia czegoś nas nauczyła, to tego, że czasami najlepszym przewodnikiem po przywództwie jest negatywny przykład. Ale to spostrzeżenie nie jest niczym nowym. Prawie 2000 lat temu Suetoniusz napisał Żywoty Cezarów, być może największą negatywną książkę o przywództwie wszechczasów. Idealnie nadawał się do pisania o okropnych przywódcach politycznych; w końcu był także autorem Słynnych prostytutek i Słów zniewagi, które niestety zaginęły. W książce How to Be a Bad Emperor Josiah Osgood przedstawia nowe, wyraziste tłumaczenia wartkich, mrocznie komicznych biografii rzymskich cesarzy Juliusza Cezara, Tyberiusza, Kaliguli i Nerona autorstwa Suetoniusza. Zabawne i szokujące historie tych starożytnych anty-wzorów do naśladowania pokazują, jak władza rozpala najgorsze skłonności przywódców, powodując niemal nieobliczalne szkody.

Wraz ze wstępem i oryginalną łaciną na stronach tytułowych, How to Be a Bad Emperor jest zarówno radosną zabawą przez niektóre z najbardziej paskudnych fragmentów rzymskiej historii, jak i spostrzegawczym opisem przywództwa, które potwornie się zawiodło. Poznajemy Cezara, wykorzystującego pogrzeb swojej ciotki, by chwalić się swoim pochodzeniem od bogów i królów - i ukrywającego swoją łysinę za pomocą grzebienia i korony laurowej; Tyberiusza, zaniedbującego sprawy publiczne na rzecz wina, perwersyjnego seksu, tortur i egzekucji; cierpiącego na bezsenność sadystę Kaligulę, obnoszącego się ze swoją umiejętnością okrutnego obalania; oraz matkobójcę Nerona, oddającego się swojej manii publicznych występów.

W świecie, w którym roi się od siłaczy pragnących uchodzić za cezarów naszych czasów, „Jak być złym cesarzem” to zachwycająco pouczający przewodnik po niebezpieczeństwach związanych z władzą bez charakteru.

-- „Minerva”.