Czerwony szalik: Następnie "Dwa etapy" i dodatkowe notatki

Opinie czytelników

Recenzenci chwalą tłumaczenie Stephena Romera ostatniego dzieła prozatorskiego Yvesa Bonnefoya, „Czerwonego szalika”, za jego elokwencję i głębię w odkrywaniu tematów autobiograficznych. Refleksje Bonnefoya na temat dynamiki rodziny, w szczególności kontrastu między jego rodzicami, są podkreślane jako istotne elementy narracji. Recenzja sugeruje, że ta praca, wraz z innymi tłumaczeniami Romera, zapewnia bogaty wgląd w literacką ewolucję i filozofię Bonnefoya.

⬤ Znakomite tłumaczenie Stephena Romera
⬤ elokwentny esej pogłębia zrozumienie tekstu
⬤ eksploruje istotne wątki autobiograficzne
⬤ przedstawia głęboką filozoficzną refleksję nad literaturą i sztuką
⬤ przyczynia się do szerszego zrozumienia twórczości Bonnefoya.

Recenzja nie wspomina o żadnych istotnych wadach lub problemach związanych z książką.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Red Scarf: Followed by 'Two Stages' and Additional Notes

Zawartość książki:

W grudniu 2015 roku, sześć miesięcy przed śmiercią w wieku 93 lat, Yves Bonnefoy zakończył pracę nad swoim ostatnim ważnym tekstem prozatorskim, L' charpe rouge, przetłumaczonym tutaj jako Czerwony szalik. W tej wyjątkowej książce, określanej przez poetę jako "anamneza" - formalny akt upamiętnienia - Bonnefoy podjął się, pod koniec swojego życia, głęboko poruszającej egzegezy niektórych fragmentów napisanych w 1964 roku.

Fragmenty te prowadzą go do niewypowiedzianego przez całe życie niepokoju: "Moje najbardziej niepokojące wspomnienie, kiedy miałem od dziesięciu do dwunastu lat, dotyczyło mojego ojca i mojego niepokoju związanego z jego milczeniem". "Bonnefoy przedstawia anatomię milczenia swojego ojca i melancholii, która zdawała się ogarniać go po kilku latach małżeństwa z matką poety. Sercem tej książki jest ballada o Elie i Hone, rodzicach poety.

Jest to historia ich wspólnego życia w Owernii, a później w Tours, widziana oczami ich syna - intensywne, ale niewyrażone doświadczenie samotnego chłopca, przejrzane we wspomnieniach starszego mężczyzny. To, co sprawia, że Czerwony szalik jest niezbędny, to intensywnie osobisty charakter materiału, rzucający skośne światło, zachodzące słońce, na wszystko, co było wcześniej.