Błędna edukacja Murzynów

Opinie czytelników

Książka otrzymała szereg pozytywnych opinii za pouczającą eksplorację historii Afryki i wyzwań stojących przed czarną społecznością. Wielu recenzentów uważa ją za istotną i niezbędną do zrozumienia zarówno historycznych, jak i współczesnych kwestii związanych z edukacją i samoświadomością wśród Afroamerykanów. Niektórzy krytycy wskazują jednak na potencjalne problemy z edycją i styl pisania, który może być trudny do naśladowania.

⬤ Zapewnia cenny wgląd w historię Afryki i niewłaściwą edukację czarnoskórych osób.
⬤ Prowokuje do myślenia i odnosi się do bieżących kwestii społecznych.
⬤ Zachęca do samokształcenia i świadomości politycznej.
⬤ Polecana zarówno czarnym, jak i białym czytelnikom.
⬤ Podkreśla znaczenie zrozumienia historii, aby uniknąć powtarzania błędów z przeszłości.

⬤ Niektóre wydania zawierają błędy interpunkcyjne i niezgrabne konstrukcje zdań, co utrudnia czytanie.
⬤ Styl pisania może być zawiły i przestarzały.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że informacje są nieco powtarzalne lub przestarzałe w porównaniu do bardziej współczesnych dyskusji na ten temat.

(na podstawie 544 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Mis-Education of the Negro

Zawartość książki:

The Mis-Education of the Negro to książka pierwotnie opublikowana w 1933 roku przez dr Cartera G. Woodsona. Tezą książki dr Woodsona jest to, że czarnoskórzy w jego czasach byli indoktrynowani kulturowo, a nie nauczani w amerykańskich szkołach. To warunkowanie, jak twierdzi, powoduje, że czarni stają się zależni i szukają gorszych miejsc w większym społeczeństwie, którego są częścią. Wyzywa swoich czytelników, aby stali się autodydaktykami i „radzili sobie sami”, niezależnie od tego, czego ich nauczono.

Historia pokazuje, że nie ma znaczenia, kto jest u władzy... ci, którzy nie nauczyli się radzić sobie sami i muszą polegać wyłącznie na innych, nigdy nie uzyskują więcej praw ani przywilejów niż na początku.

Oto cytat z książki:

„Kiedy kontrolujesz myślenie człowieka, nie musisz martwić się o jego czyny. Nie musisz mu mówić, by nie stawał tutaj ani nie szedł tam. Znajdzie swoje „właściwe miejsce” i pozostanie w nim. Nie musisz wysyłać go do tylnych drzwi. Pójdzie tam bez słowa. W rzeczywistości, jeśli nie ma tylnych drzwi, wyrąbie je dla własnej korzyści. Jego wykształcenie sprawia, że jest to konieczne”.