Błędna edukacja Murzynów

Opinie czytelników

W recenzjach podkreślano, że książka jest mocną i pouczającą lekturą, która oferuje głęboki wgląd w historię Afroamerykanów, edukację i ciągłe wyzwania stojące przed czarną społecznością. Wielu czytelników uznało ją za niezbędne i istotne źródło zrozumienia kwestii systemowych i zachęcania do samokształcenia.

Książka jest chwalona za pouczające spojrzenie na przeszkody napotykane przez Afroamerykanów, odniesienia historyczne i potencjał edukacyjny zarówno dla czarnych, jak i białych czytelników. Promuje świadomość polityczną, samodzielność i znaczenie zrozumienia historii. Wielu recenzentów uważa, że jest to niezbędna lektura dla wszystkich, zwłaszcza tych zaangażowanych w edukację i studia nad Afroamerykanami.

Niektórzy czytelnicy zauważyli problemy z formatowaniem książki i interpunkcją, które utrudniały czytanie. Inni uznali treść za nieco powtarzalną lub przestarzałą w porównaniu z bardziej współczesnymi pracami na ten temat. Kilku z nich wyraziło chęć przeredagowania książki w celu zwiększenia jej czytelności, podczas gdy inni wspomnieli, że styl pisania autora może być czasami zawiły.

(na podstawie 544 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Mis-Education of the Negro

Zawartość książki:

The Mis-Education of the Negro to książka pierwotnie opublikowana w 1933 roku przez dr Cartera G. Woodsona. Tezą książki dr Woodsona jest to, że czarnoskórzy w jego czasach byli indoktrynowani kulturowo, a nie nauczani w amerykańskich szkołach. To warunkowanie, jak twierdzi, powoduje, że czarni stają się zależni i szukają gorszych miejsc w większym społeczeństwie, którego są częścią. Wzywa swoich czytelników, aby stali się autodydaktykami i „radzili sobie sami”, niezależnie od tego, czego ich nauczono.

Historia pokazuje, że nie ma znaczenia, kto jest u władzy... ci, którzy nie nauczyli się radzić sobie sami i muszą polegać wyłącznie na innych, nigdy nie uzyskują więcej praw ani przywilejów niż na początku.

Oto cytat z książki:

„Kiedy kontrolujesz myślenie człowieka, nie musisz martwić się o jego czyny. Nie musisz mu mówić, by nie stawał tutaj ani nie szedł tam. Znajdzie swoje „właściwe miejsce” i pozostanie w nim. Nie musisz wysyłać go do tylnych drzwi. Pójdzie tam bez słowa. W rzeczywistości, jeśli nie ma tylnych drzwi, wyrąbie je dla własnej korzyści. Jego wykształcenie sprawia, że jest to konieczne”.