Zakaz samobójstw: Wstyd medycyny

Opinie czytelników

Zakaz samobójstwa Thomasa Szasza: The Shame of Medicine” to prowokacyjna eksploracja koncepcji samobójstwa, argumentująca, że powinno być ono postrzegane jako kwestia filozoficzna, a nie medyczna. Książka kwestionuje tradycyjne poglądy na temat zapobiegania samobójstwom i stawia pytania etyczne dotyczące autonomii jednostki i roli psychiatrów.

Książka jest chwalona za to, że jest prowokująca do myślenia, zwięzła i elokwentnie napisana. Recenzenci doceniają mocne argumenty Szasza, unikalną perspektywę i jasność w kontrowersyjnych kwestiach, co czyni ją wartościową lekturą dla osób zainteresowanych psychiatrią i prawami jednostki. Kilku czytelników oceniło ją wysoko za wnikliwość i czytelność.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że chociaż Szasz przedstawia ważne punkty, jego poglądy mogą wydawać się kontrowersyjne lub skrajne. Zwięzłość książki została zauważona przez kilku jako potencjalnie ograniczająca głębię, a istnieją obawy dotyczące implikacji jego argumentów na praktyki w zakresie zdrowia psychicznego.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Suicide Prohibition: The Shame of Medicine

Zawartość książki:

W myśli zachodniej samobójstwo ewoluowało od grzechu, przez grzech i przestępstwo, przestępstwo, chorobę psychiczną, aż do czynu półlegalnego. Czyn legalny to taki, o którym możemy swobodnie myśleć, mówić, planować i wykonywać, bez kar ze strony agentów państwa.

Podczas gdy dobrowolna śmierć jest pozornie legalna, próby samobójcze, a nawet myśli samobójcze są rutynowo karane umieszczeniem w zakładzie psychiatrycznym. Chociaż wiele osób uważa, że zapobieganie samobójstwom jest jednym z obowiązków, jakie współczesne państwo jest winne swoim obywatelom, Szasz argumentuje, że samobójstwo jest podstawowym prawem człowieka i że długość, do jakiej przemysł medyczny posuwa się, aby temu zapobiec, stanowi pozbawienie tego prawa.

Opierając się na swojej ogólnej teorii mitu choroby psychicznej, Szasz przedstawia przekonujący argument, że dobrowolne zakończenie własnego życia jest wynikiem decyzji, a nie choroby. Przedstawia dogłębną analizę i krytykę współczesnych polityk antysamobójczych, które opierają się na przekonaniu, że dobrowolna śmierć jest problemem zdrowia psychicznego, i systematycznie przedstawia dehumanizujące konsekwencje psychiatryzacji zapobiegania samobójstwom.

Jeśli samobójstwo zostanie uznane za problem, to nie jest to problem medyczny. Zarządzanie nim tak, jakby było chorobą lub wynikiem choroby, doprowadzi jedynie do obniżenia poziomu medycyny i zepsucia prawa. Udając dumę medycyny, psychiatria jest jej wstydem.