Okrutne współczucie: Psychiatryczna kontrola nad niechcianymi członkami społeczeństwa

Opinie czytelników

Książka przedstawia krytyczne spojrzenie na psychiatrię, kwestionując zasadność etykiet chorób psychicznych i opowiadając się za autonomią jednostki. Recenzenci doceniają jej znaczenie dla współczesnych praktyk psychiatrycznych, wyrażając jednocześnie obawy dotyczące implikacji przymusowych metod leczenia.

Czytelnicy uważają książkę za wnikliwą i istotną, szczególnie w zakresie eksploracji koncepcji choroby psychicznej i osobistej autonomii. Wielu chwali Szasza za jego krytyczne spojrzenie na kontrolę psychiatryczną i dylematy etyczne związane z etykietowaniem osób jako „chorych psychicznie”. Książka opisywana jest jako solidna i prowokująca do myślenia, nakłaniająca do ponownej oceny obecnych praktyk psychiatrycznych.

Niektórzy recenzenci uważają, że choć przedstawione idee są ważne, Szasz nie dostarcza jasnych rozwiązań w zakresie rozwiązywania problemów behawioralnych u osób oznaczonych jako chore psychicznie. Inni wyrażają obawy, że książka podkreśla poważne kwestie niesprawiedliwości i przymusu, nie odnosząc się odpowiednio do złożoności leczenia i terapii w warunkach klinicznych.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cruel Compassion: Psychiatric Control of Society's Unwanted

Zawartość książki:

Okrutne współczucie jest kamieniem węgielnym krytyki praktyk psychiatrycznych Thomasa Szasza.

Analizując interwencje psychiatryczne z perspektywy kulturowo-historycznej i polityczno-ekonomicznej, Szasz udowadnia, że głównym problemem, przed którym stoją dziś decydenci zajmujący się zdrowiem psychicznym, jest uzależnienie osób dorosłych. Miliony Amerykanów, zdiagnozowanych jako chorzy psychicznie, są narkotyzowani i zamykani przez lekarzy za zachowania niebędące przestępstwami, pozostają prawnie bezkarni za popełnione przestępstwa i są wspierani przez państwo - nie dlatego, że są chorzy, ale dlatego, że są nieproduktywni i niechciani.

Mając obsesję na punkcie bliźniaczych przekonań, że niewłaściwe zachowanie jest zaburzeniem medycznym i że obowiązkiem państwa jest ochrona dorosłych przed samymi sobą, zastąpiliśmy wyroki karne „programami” cywilno-terapeutycznymi. Rezultatem jest nieustanna utrata indywidualnej wolności, erozja osobistej odpowiedzialności i niszczenie bezpieczeństwa osób i mienia - symptomy przekształcenia Republiki Konstytucyjnej w Państwo Terapeutyczne, nieograniczone rządami prawa. Szasz przekonująco pokazuje, że dopóki nie oddzielimy terapii od przymusu - tak jak założyciele oddzielili teologię od przymusu - nie będziemy w stanie poradzić sobie z naszymi pozornie nierozwiązywalnymi problemami psychiatrycznymi i społecznymi.

Żaden współczesny myśliciel nie zrobił więcej niż Thomas Szasz, aby obnażyć mity i błędne przekonania otaczające szaleństwo i praktykę psychiatrii. Teraz, w Okrutnym współczuciu, daje nam trzeźwiące spojrzenie na niektóre z naszych najbardziej cenionych wyobrażeń o humanitarnym traktowaniu niechcianych przez społeczeństwo, a co być może ważniejsze, o nas samych jako współczujących i demokratycznych ludziach.