Psychiatria: Nauka kłamstwa

Opinie czytelników

Recenzje przedstawiają spolaryzowany pogląd na pracę Thomasa Szasza, szczególnie w odniesieniu do psychiatrii i chorób psychicznych. Zwolennicy chwalą Szasza za jego szczerą krytykę praktyk psychiatrycznych, podkreślając osobistą odpowiedzialność i kwestionując zasadność zaburzeń psychicznych. Krytycy twierdzą jednak, że Szaszowi brakuje empatii i pomija złożoność kwestii związanych ze zdrowiem psychicznym, postrzegając jego podejście jako zbyt lekceważące i potencjalnie szkodliwe dla tych, którzy naprawdę cierpią.

⬤ Prowokująca do myślenia krytyka psychiatrii i chorób psychicznych.
⬤ Zachęca do osobistej odpowiedzialności i kwestionowania ustalonych norm.
⬤ Wciągający styl pisania i jasne argumenty.
⬤ Potwierdza doświadczenia osób rozczarowanych praktykami psychiatrycznymi.
⬤ Polecana zarówno profesjonalistom, jak i laikom zainteresowanym zdrowiem psychicznym.

⬤ Postrzegany brak empatii wobec osób z zaburzeniami psychicznymi.
⬤ Niektórzy uważają, że jego argumenty są zbyt surowe lub lekceważące.
⬤ Krytycy twierdzą, że jego styl pisania jest zapalny i pozbawiony logiki.
⬤ Uzależnienie od kontrowersyjnych twierdzeń, które mogą zrazić osoby o odmiennych poglądach na zdrowie psychiczne.

(na podstawie 27 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Psychiatry: The Science of Lies

Zawartość książki:

Przez ponad pół wieku Thomas Szasz poświęcił większość swojej kariery radykalnej krytyce psychiatrii. Jego najnowsza praca, Psychiatry: The Science of Lies, jest kulminacją jego życiowej pracy: ukazania integralnej roli oszustwa w historii i praktyce psychiatrii.

Szasz argumentuje, że diagnozowanie i leczenie chorób psychicznych ma taki sam związek z diagnozowaniem i leczeniem chorób ciała, jak fałszerstwo obrazu z oryginalnym arcydziełem. Historycy sztuki i system prawny starają się odróżnić fałszerstwa od oryginałów. Z drugiej strony, osoby zajmujące się medycyną - lekarze, pacjenci, politycy, ubezpieczyciele zdrowotni i prawnicy - przyjmują przeciwną postawę, gdy stają przed wyzwaniem odróżnienia codziennych problemów życiowych od chorób ciała, systematycznie uznając nie-choroby za choroby.

Granica między chorobą a nie-chorobą - autentycznością a imitacją, prawdą a fałszem - staje się w ten sposób arbitralna i niepewna. Nie ma ani chwały, ani zysku w prawidłowym rozgraniczeniu tego, co liczy się jako choroba medyczna i leczenie medyczne, od tego, co się nie liczy.

Osoby i rodziny pragnące chronić się przed medycznie i politycznie uwierzytelnioną szarlatanerią są zdane na własne zasoby intelektualne i moralne, aby podejmować krytyczne decyzje dotyczące ludzkich dylematów błędnie zaklasyfikowanych jako choroby psychiczne i zmedykalizowanych reakcji błędnie zidentyfikowanych jako leczenie psychiatryczne. Dostarczając swoją wyrafinowaną analizę w przejrzystej prozie i z ostrym dowcipem, Szasz nadal angażuje i rzuca wyzwanie czytelnikom ze wszystkich środowisk.