Psychiatria: Nauka kłamstwa

Opinie czytelników

Recenzje prezentują różnorodne opinie na temat książki Thomasa Szasza, skupiając się przede wszystkim na jej krytyce psychiatrii i koncepcji choroby psychicznej. Wielu czytelników docenia odwagę Szasza w kwestionowaniu powszechnie panujących przekonań na temat zdrowia psychicznego i zawodu psychiatry, chwaląc jego nacisk na osobistą odpowiedzialność. Jednak niektórzy krytycy uważają jego poglądy za zbyt surowe i pozbawione empatii wobec osób cierpiących na choroby psychiczne.

Książka Szasza jest chwalona za prowokującą do myślenia treść, historyczną krytykę psychiatrii oraz poparcie dla osobistej odpowiedzialności i wolności. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą, wnikliwą i humorystyczną, a niektórzy podkreślali jasność i skuteczność pisarstwa Szasza. Książka jest uważana za niezbędną dla tych, którzy chcą zrozumieć ograniczenia i krytykę dziedziny psychiatrii.

Krytycy twierdzą, że Szasz wykazuje brak empatii w stosunku do osób cierpiących na zaburzenia psychiczne, określając je mianem złośliwych i umniejszając ich zmagania. Niektóre recenzje wspominają, że jego styl pisania może być agresywny i podżegający, co umniejsza ogólną argumentację. Dodatkowo, kilku czytelników było rozczarowanych faktem, że w tekście autor opiera się na źródłach takich jak Wikipedia.

(na podstawie 27 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Psychiatry: The Science of Lies

Zawartość książki:

Przez ponad pół wieku Thomas Szasz poświęcił większość swojej kariery radykalnej krytyce psychiatrii. Jego najnowsza praca, Psychiatry: The Science of Lies, jest kulminacją jego życiowej pracy: ukazania integralnej roli oszustwa w historii i praktyce psychiatrii. Szasz argumentuje, że diagnozowanie i leczenie chorób psychicznych ma taki sam związek z diagnozowaniem i leczeniem chorób ciała, jak fałszerstwo obrazu z oryginalnym arcydziełem. Historycy sztuki i system prawny starają się odróżnić fałszerstwa od oryginałów. Z drugiej strony, osoby zajmujące się medycyną - lekarze, pacjenci, politycy, ubezpieczyciele zdrowotni i prawnicy - przyjmują odwrotną postawę, gdy stają przed wyzwaniem odróżnienia codziennych problemów życiowych od chorób ciała, systematycznie uznając nie-choroby za choroby. Granica między chorobą a nie-chorobą - autentycznością a imitacją, prawdą a fałszem - staje się w ten sposób arbitralna i niepewna.

Nie ma ani chwały, ani zysku w prawidłowym rozgraniczeniu tego, co liczy się jako choroba medyczna i leczenie medyczne, od tego, co się nie liczy. Osoby i rodziny pragnące chronić się przed medycznie i politycznie uwierzytelnioną szarlatanerią są zdane na własne zasoby intelektualne i moralne, aby podejmować krytyczne decyzje dotyczące ludzkich dylematów błędnie zaklasyfikowanych jako "choroby psychiczne" oraz zmedykalizowanych odpowiedzi błędnie zidentyfikowanych jako "leczenie psychiatryczne".

Dostarczając swoją wyrafinowaną analizę w przejrzystej prozie i z ostrym dowcipem, Szasz nadal angażuje i rzuca wyzwanie czytelnikom ze wszystkich środowisk.