Wykłady Wittgensteina o podstawach matematyki, Cambridge, 1939

Opinie czytelników

Książka jest wymagającą, ale satysfakcjonującą lekturą, która zagłębia się w filozofię matematyki, badając powiązania między językiem matematycznym a konstrukcjami gramatycznymi. Chociaż dostarcza głębokich filozoficznych spostrzeżeń i prowokuje do myślenia, nie jest odpowiednia dla tych, którzy szukają szybkiej lub swobodnej lektury.

⬤ Wciągająca dla osób zainteresowanych informatyką, matematyką i filozofią
⬤ oferuje nowe spojrzenie na matematykę
⬤ dostarcza głębokich, wymagających filozoficznych spostrzeżeń
⬤ dobrej jakości druk i fizyczna prezentacja.

⬤ Nie jest to szybka lektura
⬤ może być zbyt rozwlekła lub abstrakcyjna dla niektórych czytelników
⬤ może być gęsta i trudna do zrozumienia.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wittgenstein's Lectures on the Foundations of Mathematics, Cambridge, 1939

Zawartość książki:

Przez kilka semestrów w Cambridge w 1939 roku Ludwig Wittgenstein wykładał filozoficzne podstawy matematyki. Zajęcia prowadzone przez Wittgensteina nie przypominały jednak wykładu.

Wittgenstein siedział na krześle pośrodku sali, część słuchaczy siedziała na krzesłach, a część na podłodze. Nigdy nie korzystał z notatek. Często robił przerwy, czasem na kilka minut, podczas których zastanawiał się nad jakimś problemem. Często zadawał pytania słuchaczom i reagował na ich odpowiedzi. Wiele spotkań miało charakter konwersacji.

W wykładach tych uczestniczyli między innymi D. A. T. Gasking, J. N. Findlay, Stephen Toulmin, Alan Turing, G. H. von Wright, R. G. Bosanquet, Norman Malcolm, Rush Rhees i Yorick Smythies. Notatki sporządzone przez tych czterech ostatnich stanowią podstawę dla trzydziestu jeden wykładów zawartych w niniejszej książce.

Wykłady obejmowały takie tematy, jak natura matematyki, różnice między językami matematycznymi i codziennymi, prawda twierdzeń matematycznych, spójność i sprzeczność w systemach formalnych, logicyzm Fregego i Russella, platonizm, tożsamość, negacja i prawda konieczna. Używane przykłady matematyczne są prawie zawsze elementarne.