Ludwig Wittgenstein

Opinie czytelników

Książka jest nietradycyjnym badaniem Wittgensteina, przedstawionym jako antybiografia. Podważa konwencjonalne podejście do biografii i filozofii, oferując unikalną perspektywę, którą niektórzy czytelnicy uznają za pouczającą, a inni za mylącą i nieistotną.

Wielu czytelników docenia oryginalność i głębię podejścia autora, nazywając je prowokującym do myślenia i odważnym wyzwaniem dla tradycyjnej biografii. Niektórzy chwalą książkę za uchwycenie złożoności myśli Wittgensteina i zachęcanie do autorefleksji.

Krytycy twierdzą, że książka nie przekazuje skutecznie faktycznych spostrzeżeń na temat Wittgensteina, a niektórzy określają ją jako niespójny „bełkot”, który marnuje czas. Dodatkowo, niewielki rozmiar czcionki jest dla niektórych czytelników powodem do niepokoju.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Po swojej intelektualnej biografii Święty Augustyn z Hippony, Miles Hollingworth zwraca teraz uwagę na jednego z największych współczesnych wielbicieli Augustyna: austriackiego filozofa Ludwiga Wittgensteina. Wpływ Wittgensteina na powojenne badania filozoficzne był wszechobecny, a jego ekscentryczne życie weszło do folkloru.

Jednak jego religijny mistycyzm pozostał nieuchwytny i niezakłócony. W Ludwigu Wittgensteinie Hollingworth kontynuuje pionierskie dzieło biograficzne nowego rodzaju. Stoi na przecięciu filozofii, teologii i krytyki literackiej, i jest tak samo zainteresowany tajnymi programami pisania życia, jak i jego tematami.

Tutaj Wittgenstein może stać się ostatecznym przypadkiem testowym. Od początku do końca jego filozofia starała się wykazać, że pewność intelektualna jest funkcją metody, którą stosuje, a nie wiedzą o istnieniu lub nieistnieniu jej obiektów - druzgocący wgląd, który wydaje się czynić naturalne i nadprzyrodzone równie bezużytecznymi przykładami siebie nawzajem.

Ta biografia postępuje w ten sam sposób. Rozproszona we wszystkich kierunkach przez to wyzwanie dla znaczenia, próbuje odzyskać siebie wokół ducha człowieka, który mógł mówić takie rzeczy.

Ten akt odzyskiwania w ten sposób dokonuje tego, czego inaczej nie dałoby się wyjaśnić, co jest czymś w rodzaju prywatnej rozmowy Wittgensteina z Bogiem.