Ocena:
Recenzje podkreślają duże uznanie dla Williama Carlosa Williamsa jako poety, a wielu czytelników uważa go za klasyczną i wpływową postać w amerykańskiej poezji. Zbiór jego wierszy jest chwalony za piękno, przystępność i głębię emocji, które przekazuje. Istnieje jednak sugestia, że niektórzy mogą dziś nie angażować się w jego twórczość tak bardzo, co wskazuje na potencjalne zanikanie uznania dla jego geniuszu.
Zalety:Pięknie wydany zbiór, łatwy w czytaniu, zawiera wiele najlepszych i najbardziej poruszających wierszy Williamsa, gorąco polecany przez czytelników, zawiera notatki w ostatniej części tomu, uważany za jednego z wielkich amerykańskich poetów.
Wady:Niektórzy czytelnicy wyrażają zaniepokojenie brakiem współczesnego zainteresowania twórczością Williamsa.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Collected Poems - Volume II 1939-1962
Tom II „Wierszy zebranych” Williama Carlosa Williamsa wznowiony jako Carcanet Classic.
Po 1939 roku William Carlos Williams rozpoczął wielki oryginalny eksperyment, który doprowadził do jego wspaniałego, pełnego błędów arcydzieła „Paterson”, a prace zawarte w drugim tomie The Complete Poems stanowią świetlisty zapis jego rozwijających się strategii, pojawienia się silnego poczucia „zmiennej stopy” oraz niewzruszonego, świeckiego i demokratycznego głosu poety, który pozostaje wielkim amerykańskim modernistą. Obejmuje zbiory, które opublikował wraz z Patersonem - The Wedge (1944), The Clouds (1948) i The Pink Church (1949); dwie książki, w których rozwinął swoją charakterystyczną trzystopniową linię, The Desert Music (1954) i Journey to Love (1955); oraz jego ostatni tom nagrodzony Pulitzerem, Pictures from Breughel (1962).
Podobnie jak w tomie I, wcześniej niezebrane utwory zostały ułożone chronologicznie i umieszczone pomiędzy poszczególnymi książkami. Uwzględniono również tłumaczenia wierszy Williamsa z czterech języków.
Williams pozostaje wyzwaniem nie dlatego, że jest niejasny, ale dlatego, że jest tak cudownie bezpośredni. Aby ujawnić niektóre z technik rewizji Williamsa, redaktor drukuje niektóre wiersze we wcześniejszych i późniejszych wersjach, a kilka wierszy ze stłumionego tomu z 1909 roku zostało włączonych, abyśmy mogli zmierzyć zakres jego rozwoju. Podobnie jak w tomie I, istnieje pełny aparat redakcyjny.
