Traktaty o Ewangelii Jana, 112-124; Traktaty o Pierwszym Liście Jana

Oryginalny tytuł:

Tractates on the Gospel of John, 112-124; Tractates on the First Epistle of John

Zawartość książki:

W tym tomie, który kończy tłumaczenie Johna W. Rettiga Tractates on the Gospel of John, Augustyn stosuje swoją przenikliwą wnikliwość i moc retoryki do świętego tekstu, wciągając słuchaczy w intymną kontemplację Jezusa poprzez przebieg Jego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania.

Augustyn wyjaśnia znaczenie słów i zwrotów (często odwołując się do tekstu greckiego), rozwiązuje niejasności i godzi pozorne sprzeczności. Wyjaśnia Pismo Święte na kilku poziomach znaczeniowych i wyciąga z niego praktyczne implikacje dla życia chrześcijańskiego. W jego nauczaniu i napomnieniach zawsze widoczne jest silne pragnienie doprowadzenia dusz do poznania i umiłowania Boga.

Ponieważ czytania biblijne na Wielki Tydzień i Oktawę Wielkanocy były do pewnego stopnia ustalone, podczas Oktawy Wielkanocnej w 407 r. n.e. Augustyn musiał przerwać swoją ekspozycję Ewangelii Jana po wygłoszeniu dwunastego traktatu. Aby zachować pewną ciągłość, postanowił wygłosić kazanie na temat Pierwszego Listu Jana. Jego głównym tematem, który Augustyn postrzegał jako caritas (miłość chrześcijańską), był szczególnie odpowiedni w tym czasie, ponieważ schizma donatystów oderwała wielu od Kościoła w Hipponie. W dziesięciu traktatach na temat Pierwszego Listu Jana Augustyn rozwija zarys swojej teologii miłości i wyjaśnia jej implikacje dla Mistycznego Ciała Chrystusa. Naucza, że ci, którzy nienawidzą członków Chrystusa, nie mogą prawdziwie kochać Chrystusa - nawet jeśli twierdzą inaczej, nawet jeśli mieliby oddać za Niego życie. W tych traktatach Augustyn po raz kolejny ukazuje się jako pokorny i gorliwy pasterz dusz. Jego słowa zdają się promieniować samą miłością, o której mówi, tak że niewielu z jego słuchaczy mogłoby oskarżyć go o głoszenie tego, czego sam nie praktykował.