Tragedia Pudd'nheada Wilsona

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje podkreślają ponadczasowe i istotne tematy poruszane w twórczości Twaina, w szczególności dotyczące rasy, społeczeństwa i osobistego odkupienia. Wielu czytelników docenia wciągającą narrację i komentarze społeczne Twaina, podczas gdy niektórzy wyrażają niezadowolenie z konkretnych wydań z powodu problemów z drukiem.

⬤ Ponadczasowe i trafne spostrzeżenia na temat rasy i społeczeństwa
⬤ wciągająca narracja z rozwiniętymi postaciami
⬤ sprytna fabuła z suspensem
⬤ dobrej jakości oprawa i papier w niektórych wydaniach
⬤ ogólnie dobrze przyjęta w klubach książki
⬤ postrzegana jako klasyczne dzieło literatury.

⬤ Niektóre wydania mają znaczące wady drukarskie, takie jak nieczytelne strony z powodu błędów składu
⬤ liczne błędy transkrypcji w niektórych wersjach elektronicznych
⬤ mały rozmiar druku utrudniający czytanie
⬤ nie jest uważana za najlepsze dzieło Twaina w porównaniu z „Huckleberry Finn” czy „Tomkiem Sawyerem”.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Tragedy of Pudd'nhead Wilson

Zawartość książki:

Osoba, która jest ignorantem w kwestiach prawnych, zawsze może popełniać błędy, gdy próbuje sfotografować scenę sądową swoim piórem, więc nie chciałem pozwolić, aby rozdziały prawnicze w tej książce trafiły do druku bez uprzedniego poddania ich rygorystycznej i wyczerpującej rewizji i korekcie przez wyszkolonego adwokata - jeśli tak to się nazywa.

Rozdziały te są teraz poprawne w każdym szczególe, ponieważ zostały przepisane pod bezpośrednim okiem Williama Hicksa, który studiował prawo przez część czasu w południowo-zachodnim Missouri trzydzieści pięć lat temu, a następnie przybył tutaj do Florencji dla swojego zdrowia i nadal pomaga w ćwiczeniach i wyżywieniu w szopie Macaroni Vermicelli, która znajduje się w tylnej uliczce, gdy skręca się za róg Piazza del Duomo, tuż za domem, w którym kamień, na którym Dante siedział sześćset lat temu, jest wpuszczony w ścianę, kiedy pozwolił sobie obserwować, jak budują kampanilę Giotta, a jednak zawsze męczył się, patrząc, jak Beatrice przechodziła po kawałek ciasta kasztanowego, aby bronić się w przypadku wybuchu Ghibelline, zanim dotrze do szkoły, na tym samym starym stoisku, gdzie sprzedają to samo stare ciasto do dziś i jest tak samo lekkie i dobre jak wtedy, i to nie jest pochlebstwo, dalekie od tego. Był trochę zardzewiały na swoim prawie, ale pocierał tę książkę, a te dwa lub trzy rozdziały prawne są teraz właściwe i proste.

Sam mi to powiedział.