A Horse's Tale: Powieść Marka Twaina napisana częściowo głosem Soldier Boya, który jest ulubionym koniem Buffalo Billa, na fikcji

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

A Horse's Tale: A novel by Mark Twain written partially in the voice of Soldier Boy, who is Buffalo Bill's favorite horse, at a fictio

Zawartość książki:

A Horse's Tale

Von Mark Twain

1907.

⬤ A Horse's Tale ist ein Roman von Mark Twain (Samuel Clemens), der teilweise aus der Sicht von Soldier Boy, dem Lieblingspferd von Buffalo Bill, auf einem fiktiven Außenposten der U.S. 7th Cavalry erzählt. HintergrundHarper's Magazine veröffentlichte die Geschichte ursprünglich in zwei Teilen im August und September 1906. Clemens schrieb die Geschichte, nachdem er von der Schauspielerin Minnie Maddern Fiske gebeten worden war, sie in ihrem Kampf gegen den Stierkampf zu unterstützen. Harper's veröffentlichte die Geschichte im Oktober 1907 als 153-seitiges Buch. Clemens' Tochter Susy Clemens, die 1896 im Alter von 24 Jahren an einer Hirnhautentzündung starb, gilt als die Inspiration für die Hauptfigur Cathy Alison. Als Clemens dem Verlag Harper's die Geschichte vorlegte, fügte er ein Foto von Susy bei, das der Illustrator für Cathy verwenden sollte.

⬤ Jestem koniem Buffalo Billa. Spędziłem życie pod jego siodłem - także z nim w siodle, a on waży dobre dwieście funtów bez ubrania i nie wiadomo, ile waży, gdy jest na wojennej ścieżce i ma przypięte baterie. Ma ponad sześć stóp, jest młody, nie ma ani uncji zbędnego ciała, jest wyprostowany, zgrabny, sprężysty w ruchach, szybki jak kot, ma przystojną twarz i czarne włosy opadające na ramiona, jest piękny i nikt nie jest odważniejszy od niego i nikt nie jest silniejszy, z wyjątkiem mnie. Tak, ktoś, kto wątpi w to, że jest piękny, powinien zobaczyć go w jego paciorkowatych skórach, na moich plecach, z karabinem wystającym ponad ramię, goniącego wrogi szlak, ze mną pędzącym jak wiatr i jego włosami spływającymi z tyłu ze schronienia jego szerokiego garbusa. Tak, jest na co popatrzeć - i sam jestem tego częścią. Jestem jego ulubionym koniem spośród dziesiątek. Choć jest duży, przejechałem na nim osiemdziesiąt jeden mil od zmierzchu do wschodu słońca, a jestem dobry na pięćdziesiąt, dzień w dzień i przez cały czas.

⬤ Nie jestem duży, ale jestem zbudowany na bazie biznesowej. Przemierzyłem z nim tysiące mil, pełniąc służbę zwiadowczą dla armii, i nie ma wąwozu, przełęczy, doliny, fortu, punktu handlowego ani pasma bizonów w całych Górach Skalistych i na Wielkich Równinach, których nie znalibyśmy tak dobrze, jak hejnałów. Jest szefem zwiadowców Armii Granicznej, co czyni nas bardzo ważnymi. Na takim stanowisku, jakie zajmuję w służbie wojskowej, trzeba pochodzić z dobrej rodziny i posiadać wykształcenie znacznie przewyższające powszechne, aby być godnym tego miejsca. Wszyscy mówią, że jestem najlepiej wykształconym koniem poza hipodromem i najlepiej wychowanym. Być może tak jest, ale nie mnie twierdzić, że skromność jest najlepszą polityką. Buffalo Bill nauczył mnie większości tego, co wiem, moja matka nauczyła mnie wiele, a reszty nauczyłem się sam. Połóż przede mną rząd mokasynów - Pawnee, Siuksów, Szoszonów, Czejenów, Czarnych Stóp i tylu innych plemion, ile tylko zechcesz - a ja będę w stanie nazwać plemię, do którego należy każdy mokasyn. Wymieniam je w mowie koni i mógłbym to zrobić po amerykańsku, gdybym miał mowę.