Totem i tabu: książka Zygmunta Freuda, twórcy psychoanalizy, z 1913 r., w której autor stosuje swoją pracę w dziedzinie łuku elektrycznego.

Oryginalny tytuł:

Totem and Taboo: A 1913 book by Sigmund Freud, the founder of psychoanalysis, in which the author applies his work to the fields of arc

Zawartość książki:

Totem i tabu Sigmunda Freuda.

⬤ Totem and Taboo: Resemblances Between the Mental Lives of Savages and Neurotics, lub Totem and Taboo: Some Points of Agreement between the Mental Lives of Savages and Neurotics, (niemiecki: Totem und Tabu: Einige bereinstimmungen im Seelenleben der Wilden und der Neurotiker) to książka Zygmunta Freuda, założyciela psychoanalizy, z 1913 roku, w której autor stosuje swoją pracę w dziedzinie archeologii, antropologii i badania religii. Jest to zbiór czterech esejów zainspirowanych pracami Wilhelma Wundta i Carla Junga i po raz pierwszy opublikowanych w czasopiśmie Imago (1912-13): "Horror kazirodztwa", "Tabu i ambiwalencja emocjonalna", "Animizm, magia i wszechmoc myśli" oraz "Powrót totemizmu w dzieciństwie".

⬤ Choć Totem i Tabu jest postrzegane jako jeden z klasyków antropologii, porównywalny z Primitive Culture (1871) Edwarda Burnetta Tylora i The Golden Bough (1890) Sir Jamesa George'a Frazera, praca ta jest obecnie uważana za zdyskredytowaną przez antropologów. Antropolog kulturowy Alfred L. Kroeber był wczesnym krytykiem Totem and Taboo, publikując krytykę tej pracy w 1920 roku. Niektórzy autorzy widzieli w tej pracy wartość zbawczą. Freud, który od dawna interesował się antropologią społeczną i był oddany studiom archeologicznym i prehistorycznym, napisał, że prace Wilhelma Wundta i Carla Junga dostarczyły mu "pierwszego bodźca" do napisania esejów zawartych w Totem and Taboo. Praca ta została dwukrotnie przetłumaczona na język angielski, najpierw przez Abrahama Brilla, a później przez Jamesa Stracheya. Freud był pod wpływem prac Jamesa George'a Frazera, w tym The Golden Bough (1890). "The Horror of Incest" dotyczy tabu kazirodztwa przyjętego przez społeczeństwa wierzące w totemizm. Freud analizuje system totemizmu wśród australijskich Aborygenów. Każdy klan ma swój totem (zwykle zwierzę, czasem roślinę lub siłę natury), a ludziom nie wolno poślubiać osób z tym samym totemem co oni sami. Freud analizuje tę praktykę jako zapobieganie kazirodztwu. Totem jest przekazywany dziedzicznie, albo przez ojca, albo przez matkę.

Relacja ojca to także nie tylko jego ojciec, ale każdy mężczyzna w klanie, który hipotetycznie mógłby być jego ojcem. Odnosi to do idei małych dzieci, które nazywają wszystkich przyjaciół swoich rodziców ciotkami i wujkami. Istnieją również dalsze klasy małżeńskie, czasem nawet osiem, które grupują totemy razem, a tym samym ograniczają wybór partnerów przez mężczyznę. Mówi także o powszechnych praktykach unikania małżeństwa w kulturach wysp Pacyfiku i Afryki.