Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Delusion and Dream: in Jensen's Gradiva (an Interpretation in the Light of Psychoanalysis of Gradiva)
⬤ Złudzenie i marzenie w Gradivie Jensena (niem. Der Wahn und die Tr ume in W. Jensens "Gradiva "Sigmund Freud1907 Złudzenie i marzenie w Gradivie Jensena (niem. Der Wahn und die Tr ume in W. Jensens "Gradiva") to esej napisany w 1907 roku przez Sigmunda Freuda, który poddaje psychoanalizie powieść Gradiva Wilhelma Jensena, a zwłaszcza jej głównego bohatera. Powieść opowiada o młodym archeologu, Norbercie Hanoldzie, który uświadamia sobie swoją miłość do przyjaciółki z dzieciństwa poprzez długi i złożony proces, głównie poprzez kojarzenie jej z wyidealizowaną kobietą w postaci płaskorzeźby Gradiva. Freud uznał powieść za doskonały przykład "czegoś, co można nazwać "leczeniem przez uwodzenie" lub "leczeniem przez miłość"", a także dowód na to, że "kompleks Edypa jest nadal aktywny również u normalnych dorosłych".
⬤ Odizolowany od świata Hanold "wyparł z pamięci dziewczynę, Zo Bertgang, z którą dorastał i do której był czule przywiązany", ale nieświadomie przypomina mu o niej "płaskorzeźba przedstawiająca młodą, piękną kobietę o charakterystycznym chodzie. Nazywa ją "Gradiva", co oznacza "kobietę, która idzie". Po śnie o "Gradivie" i zniszczeniu Pompejów, Hanold "wyjeżdża do Pompejów, gdzie spotyka młodą kobietę, bardzo żywą, którą bierze za Gradivę". W trakcie kolejnych spotkań organizuje swoją manię, prześladując i interpretując znaki (Gradiva pojawia się w południe, godzina duchów i tym podobne). "Gradiva" stara się go wyleczyć, stopniowo ujawniając mu swoją tożsamość. Kobietą tą jest oczywiście ukochana Hanolda z dzieciństwa, Zo, a "na szczęście jego "Gradiva" jest równie sprytna, co piękna". Zo, "źródło" jego złego samopoczucia, staje się również agentem jego rozwiązania, rozpoznając urojenia Hanolda tym, czym są, przywraca mu zdrowie psychiczne, oddzielając jego fantazje od rzeczywistości - to "tylko Zo może mu powiedzieć, że jego archeologiczne zainteresowanie jest sublimowanym pożądaniem do niej".
⬤ W odniesieniu do "ostatniego akapitu, w którym Jensen prosi Zo, by szła przed nim, a ona zgadza się z uśmiechem", Freud napisał: "Erotyczne... zainteresowanie stopami...". Idąc przed nim naśladując "Gradiva" na tablicy, znajduje klucz do jego terapii".
