Cywilizacja i jej niezadowolenie

Opinie czytelników

Recenzje użytkowników podkreślają „Civilization and Its Discontents” jako dogłębną eksplorację psychologicznych implikacji cywilizacji, w szczególności związanych z niezadowoleniem i agresją. Wielu czytelników chwali jej aktualność i uważa spostrzeżenia Freuda za transformacyjne i niezbędne do zrozumienia ludzkiej kondycji w strukturach społecznych.

Książka jest uważana za wnikliwą, prowokującą do myślenia i istotną zarówno historycznie, jak i we współczesnym społeczeństwie. Recenzenci często wspominają o jej przystępności, humorze i zdolnościach analitycznych Freuda. Jest postrzegana jako „lektura obowiązkowa” dla osób zainteresowanych filozofią i psychologią.

Niektórzy czytelnicy uważają książkę za złożoną i nieco suchą, wskazując, że może ona stanowić wyzwanie jako wprowadzenie do idei Freuda. Niektórzy wspominają, że niektóre badania mogą wydawać się przestarzałe lub że brakuje im jasności w określonych koncepcjach.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Civilization and Its Discontents

Zawartość książki:

Civilization and Its Discontents" to jedna z ostatnich książek Freuda, napisana w dekadzie poprzedzającej jego śmierć i opublikowana po raz pierwszy w języku niemieckim w 1929 roku. Uważana jest za jego najbardziej błyskotliwą pracę.

Freud przedstawia w niej swoje poglądy na temat miejsca człowieka w świecie. Stara się odpowiedzieć na kilka fundamentalnych pytań dotyczących ludzkiego społeczeństwa i jego organizacji: Jakie wpływy doprowadziły do powstania cywilizacji? Dlaczego i jak powstała? Co determinuje trajektorię cywilizacji? Teorie Freuda dotyczące wpływu wiedzy o śmierci na ludzką egzystencję i narodziny sztuki są kluczowe dla jego pracy. Wiele prymitywnych instynktów ludzkości (na przykład pragnienie zabijania i nienasycone pragnienie zaspokojenia seksualnego) jest wyraźnie szkodliwych dla dobrobytu społeczności ludzkiej.

W rezultacie cywilizacja tworzy prawa zakazujące zabijania, gwałtu i cudzołóstwa, a także wprowadza surowe kary, jeśli takie przykazania zostaną złamane.

Proces ten, argumentuje Freud, jest nieodłączną cechą cywilizacji, która wzbudza w obywatelach ciągłe poczucie niezadowolenia. Tematem Freuda jest to, że to, co działa dla cywilizacji, niekoniecznie działa dla człowieka.

Człowiek, z natury agresywny i egoistyczny, szuka samozadowolenia. O autorze: Zygmunt Freud (1856-1939) jest jednym z największych umysłów XX wieku i założycielem psychoanalitycznej szkoły psychologii. Jego liczne prace obejmują "The Ego and the Id", "An Outline of Psycho-Analysis", "Civilization and Its Discontent" i inne.

Był austriackim neurologiem, który stał się znany jako ojciec założyciel psychoanalizy. Freud uzyskał tytuł doktora medycyny na Uniwersytecie Wiedeńskim w 1881 roku, a następnie prowadził badania nad porażeniem mózgowym, afazją i neuroanatomią mikroskopową w Szpitalu Ogólnym w Wiedniu. W 1885 r.

został mianowany wykładowcą uniwersyteckim w dziedzinie neuropatologii, a w 1902 r. został profesorem.

Tworząc psychoanalizę, kliniczną metodę leczenia psychopatologii poprzez dialog między pacjentem a psychoanalitykiem, Freud opracował techniki terapeutyczne, takie jak wykorzystanie wolnych skojarzeń i odkrył przeniesienie, ustanawiając jego centralną rolę w procesie analitycznym. Dokonana przez Freuda redefinicja seksualności, obejmująca jej infantylne formy, doprowadziła go do sformułowania kompleksu Edypa jako głównego założenia teorii psychoanalitycznej. Jego analiza snów jako spełnionych życzeń dostarczyła mu modeli do klinicznej analizy powstawania objawów i mechanizmów represji, a także do opracowania jego teorii nieświadomości jako czynnika zakłócającego świadome stany umysłu.