Ocena:
Recenzje generalnie podkreślają wagę i znaczenie „Cywilizacji i jej niezadowolenia” Freuda jako głębokiej eksploracji konfliktu między indywidualnymi pragnieniami a wymaganiami społecznymi. Wielu recenzentów docenia psychologiczną głębię i filozoficzne spostrzeżenia dostarczone przez Freuda, uznając je za niezbędną lekturę do zrozumienia wyzwań współczesnej cywilizacji. Kilku krytyków wspomina jednak o trudnościach w zrozumieniu ze względu na złożony styl pisania Freuda, a także obawy dotyczące słabego tłumaczenia i jakości niektórych wydań.
Zalety:⬤ Ponadczasowe tematy dotyczące równowagi między indywidualnymi pragnieniami a oczekiwaniami społecznymi.
⬤ Głębokie psychologiczne i filozoficzne spostrzeżenia.
⬤ Odnosi się do współczesnych zagadnień cywilizacyjnych i ludzkich zachowań.
⬤ Wielu uważa ją za niezbędną lekturę dla entuzjastów psychologii i filozofii.
⬤ Bezpośredni i zrozumiały styl prozy, pomimo pewnej złożoności.
⬤ Złożony, meandrujący styl pisania, który może być trudny do zrozumienia.
⬤ Niektóre wydania są słabo przetłumaczone lub źle wyprodukowane, co wpływa na czytelność.
⬤ Zawiera kontrowersyjne i przestarzałe poglądy, które mogą urazić niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy recenzenci stwierdzili, że trudno jest ją czytać samodzielnie i zasugerowali bardziej ukierunkowane podejście.
(na podstawie 114 opinii czytelników)
Civilization and Its Discontents
Civilization and Its Discontents" to jedna z ostatnich książek Freuda, napisana w dekadzie poprzedzającej jego śmierć i opublikowana po raz pierwszy w języku niemieckim w 1929 roku. Uważana jest za jego najbardziej błyskotliwą pracę.
Freud przedstawia w niej swoje poglądy na temat miejsca człowieka w świecie. Stara się odpowiedzieć na kilka fundamentalnych pytań dotyczących ludzkiego społeczeństwa i jego organizacji: Jakie wpływy doprowadziły do powstania cywilizacji? Dlaczego i jak powstała? Co determinuje trajektorię cywilizacji? Teorie Freuda dotyczące wpływu wiedzy o śmierci na ludzką egzystencję i narodziny sztuki są kluczowe dla jego pracy. Wiele prymitywnych instynktów ludzkości (na przykład pragnienie zabijania i nienasycone pragnienie zaspokojenia seksualnego) jest wyraźnie szkodliwych dla dobrobytu społeczności ludzkiej.
W rezultacie cywilizacja tworzy prawa zakazujące zabijania, gwałtu i cudzołóstwa, a także wprowadza surowe kary, jeśli takie przykazania zostaną złamane.
Proces ten, argumentuje Freud, jest nieodłączną cechą cywilizacji, która wzbudza w obywatelach ciągłe poczucie niezadowolenia. Tematem Freuda jest to, że to, co działa dla cywilizacji, niekoniecznie działa dla człowieka.
Człowiek, z natury agresywny i egoistyczny, szuka samozadowolenia. O autorze: Zygmunt Freud (1856-1939) jest jednym z największych umysłów XX wieku i założycielem psychoanalitycznej szkoły psychologii. Jego liczne prace obejmują "The Ego and the Id", "An Outline of Psycho-Analysis", "Civilization and Its Discontent" i inne.
Był austriackim neurologiem, który stał się znany jako ojciec założyciel psychoanalizy. Freud uzyskał tytuł doktora medycyny na Uniwersytecie Wiedeńskim w 1881 roku, a następnie prowadził badania nad porażeniem mózgowym, afazją i neuroanatomią mikroskopową w Szpitalu Ogólnym w Wiedniu. W 1885 r.
został mianowany wykładowcą uniwersyteckim w dziedzinie neuropatologii, a w 1902 r. został profesorem.
Tworząc psychoanalizę, kliniczną metodę leczenia psychopatologii poprzez dialog między pacjentem a psychoanalitykiem, Freud opracował techniki terapeutyczne, takie jak wykorzystanie wolnych skojarzeń i odkrył przeniesienie, ustanawiając jego centralną rolę w procesie analitycznym. Dokonana przez Freuda redefinicja seksualności, obejmująca jej infantylne formy, doprowadziła go do sformułowania kompleksu Edypa jako głównego założenia teorii psychoanalitycznej. Jego analiza snów jako spełnionych życzeń dostarczyła mu modeli do klinicznej analizy powstawania objawów i mechanizmów represji, a także do opracowania jego teorii nieświadomości jako czynnika zakłócającego świadome stany umysłu.
