Ocena:
Recenzje pamiętnika Nabokova, „Speak, Memory”, prezentują różnorodne reakcje, chwaląc jego językowe piękno i sugestywny portret przedrewolucyjnej rosyjskiej arystokracji, jednocześnie zwracając uwagę na wyzwania związane z dostępnością i emocjonalnym zaangażowaniem.
Zalety:Proza jest bardzo chwalona za liryczne piękno i żywe obrazy, pokazujące wyjątkową znajomość języka Nabokova. Wielu recenzentów podkreśla bogate i bogate w treść obrazy życia w carskiej Rosji, przemyślane rozważania na temat pamięci i urok osobistych anegdot autora. Co więcej, pamiętnik jest postrzegany jako cenne źródło wiedzy dla aspirujących pisarzy, którzy chcą poprawić swój warsztat.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali ten pamiętnik za zbyt gęsty i trudny do zaangażowania, z wyzwaniami wynikającymi z obszernego słownictwa Nabokova i złożonego stylu pisania. W niektórych momentach książka wydawała się nużąca, a niektórzy krytycy wskazywali na preferowanie prostszej struktury narracyjnej. Ponadto niektóre elementy tematyczne, takie jak dyskusje o motylach i szachach, były postrzegane jako mniej wciągające dla ogółu czytelników.
(na podstawie 161 opinii czytelników)
Speak, Memory: An Autobiography Revisited
Speak, Memory, po raz pierwszy opublikowany w 1951 roku jako Conclusive Evidence, a następnie starannie poprawiony w 1966 roku, jest eleganckim i bogatym przywołaniem życia i czasów Nabokova, nawet jeśli oferuje wnikliwy wgląd w jego główne dzieła, w tym Lolita, Pnin, Despair, The Gift, The Real Life of Sebastian Knight i The Defense.
