Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają mieszankę uznania i krytyki dla sztuki, przy czym niektórzy czytelnicy cieszą się jej humorem i lekkim charakterem, podczas gdy inni wyrażają zaniepokojenie jakością adaptacji i wadami redakcyjnymi.
Zalety:Czytelnicy uważają, że gra jest zabawna, łatwa do odczytania i przyjemna, dzięki czemu nadaje się do edukacji i swobodnej lektury. Wielu docenia jakość książki i terminową dostawę.
Wady:Istnieją poważne obawy dotyczące tego, że wydanie jest raczej adaptacją niż bezpośrednim tłumaczeniem, z odnotowanymi błędami typograficznymi i anachronizmami, które umniejszają oryginalnemu dziełu.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Servant of Two Masters (Revised Director's Version)
Zawartość książki:
Osiemnastowieczne arcydzieło Goldoniego to nieprzemijająca opowieść o miłości, namiętności i błędnej tożsamości. Młoda wenecjanka Clarice nie może poślubić swojego kochanka Silvio. Została zaręczona z Rasponim, który wydaje się powracać z martwych, by się o nią upomnieć. Ale Rasponi, który się pojawia, to w rzeczywistości Beatrice, siostra Rasponiego, która jest w przebraniu swojego brata i przybyła do Wenecji, aby znaleźć swojego zalotnika, Florindę. Komplikacje pojawiają się, gdy sługa chciwie szuka pracy zarówno u przebranej Beatrycze, jak i Florindy, a resztę sztuki spędza próbując służyć dwóm panom, jednocześnie nie wiedząc o ich obecności. Sztuka oparta jest na włoskim renesansowym stylu teatralnym, Commedia dell arte, i ożywiła gatunek, który tak mocno opiera się na karnawale, jednocześnie wnosząc do niego element realizmu, wpadek, pomyłek, zamieszania, przebrań i błędnej tożsamości, które towarzyszą temu stylowi.
"Adaptacja reżysera Christophera Bayesa i gwiazdy Stevena Eppa na podstawie XVIII-wiecznego utworu Commedia dell'arte Carlo Goldoniego... to czyste komediowe złoto". --Broadway World Seattle.
"Wyśmienicie wyreżyserowana przez Christophera Bayesa - zapewnia równoważną porcję radości... delirycznie szczęśliwa wersja SŁUGI DWÓCH PANÓW Carlo Goldoniego. Bayes i spółka, wspierani przez porywający scenariusz adaptera Constance Congdon... konsekwentnie lokalizują słodki punkt Goldoniego". --Washington Post.
...". rozkoszuje się transformującą mocą teatru. Śmiech wystarczyłby, aby SŁUGA DWÓCH PANÓW znalazł się na liście obowiązkowych pozycji miłośnika teatru. Ale jest też magia. Teraz to jest teatr" - New York Times.
...".......zabawna, nieapologetycznie niskobudżetowa, kompulsywnie przyjemna wycieczka w zewnętrzne sfery farsy." -The Boston Globe.
"Zaczyna się elegancko. Dwóch włoskich robotników natrafia na pozostałości opuszczonego teatru; kiedy otwierają kufer, wyskakują świetliki i zamieniają się w gwiazdy nad dawną Wenecją. Ale od tego momentu znajdujemy się głównie w barwnej krainie komedii dell'arte: świecie przebiegłych służących i namiętnych kochanków oraz szczególnie złej komunikacji... sztampowe postacie, one-linery, slapstick, maski, piosenki i urywki anachronicznej improwizacji". --Time Out New York.
"Pomyśl, że Three Stooges spotyka Family Guy spotyka sprośną trupę klaunów, z kilkoma numerami muzycznymi wrzuconymi na dobrą miarę i tendencją do bicia martwego konia żartu, aż cudem stanie na nogi i znów stanie się zabawny.... Gonzo radość z występów trzyma to wszystko razem... podczas gdy całość nie składa się na coś więcej niż głupkowatą zabawę, czasami jest to właśnie to, czego potrzebujesz ". --Brooklyn Paper.
"Śmiech jest czasami najlepszym lekarstwem. To jeden z tych przypadków." --Lore Croghan, Brooklyn Daily Eagle.
" A) hałaśliwie zabawna farsa... chłopcze, śmiejemy się. Każda formuła komedii jest albo postawiona na głowie, albo zagrana z pełną przewidywalnością. A kiedy zdarzają się nieprzewidywalne momenty - ten archetyp commedii dell'arte wymaga sporej ilości improwizacji i ad-libingu - ryzyko wyjścia poza scenariusz jest obficie wynagradzane... Dla znużonego widza teatralnego, SŁUGA DWÓCH PANÓW zapewnia wszystko, czego pragnie zmęczony umysł: tęsknotę, miłość, śpiew, taniec i proste piękno śmiechu." --OffOffOnline.
